تمام دلخوشی زندگی من این است که وقت مرگ می‌آئی و مرگ شیرین است مگر نگفتی علی جان؛ فَمَن یَمُت یَرَنی بیا که وقت وفایت به عهد دیرین است به رغم کوه گناهی که می‌کِشم بر دوش سبک شدم چو پَر کاه و سینه سنگین است شهادتین مرا فاطمه تقبُّل کرد بیا همه کس و کارم! زمان تلقین است سلام وادی من؛ وادی السّلام علی کجاست مسکن أمنِ کسی که مسکین است رسیده جان به لبم یا لبم رسیده به جان مرا دو بوسه به روی ضریح، تسکین است کفن کنید مرا رو به قبله‌ی حرمش نجف چه جای قشنگی برای تدفین است فراق و وصل مرا می‌کُشند یک میزان سرم به دامن حیدر، به روی بالین است سرم مقابل ایوان طلای شاه نجف سرم مقابل زهرا همیشه پائین است علی که ابروی او قابِ قوس أو أدناست اگر مرا نرساند به عرش، غمگین است بخواه روزی از این پادشاه، بنده خدا گدای خانه‌ی او هر که هست تضمین است ممات، عین حیات است و نار، عین بهشت کسی که دل به علی بسته است خوش‌بین است #شعر #مدح #مناجات #امام_علی @Arshiv_Gholam