بسم‌الله الرحمن الرحیم 💠آموزه‌های نقوی💠 ❇️امام هادی علیه‌السلام فرمودند: اَلعالِمُ وَ المُتَعَلِّمُ شریکانِ فی الرُّشدِ، مأمورانِ بالنَّصیحَةِ، مَنهیّانِ عَنِ‌الغَشِّ؛ بحارالانوار، ج75، ص 367. ❇️امام هادی (علیه‌السلام) در جمله‌ای کوتاه هدف اصلی از تعامل میان استاد و دانشجو و مهم‌ترین قاعده لازم‌الرعایه در این تعامل را معرفی می‌کنند. به‌راستی هدف از تعامل عالم و متعلم یا استاد و دانشجو چیست؟ هدف استاد از آموزش و هدف دانشجو از آموختن کدام است؟ ❇️ از نظر امام دهم (علیه‌السلام) استاد و دانشجو در «رشد» یعنی بالندگی شریک هستند و رو به‌سوی ترقی دارند. این کلام گهربار نشان می‌دهد که علم‌آموزی موجب #رشد هر دو سوی این رابطه است و استاد و دانشجو هر دو در این رشد شریک‌اند. توجه به این #شراکت پرسود، استاد را از #تکبر و #بخل و دانشجو را از #تنبلی و کم همتی محفوظ می‌دارد. ❇️ نکته دیگر آنکه رشد علمی عالم و متعلم با تشریک‌مساعی و در یک رابطه دوسویه محقق می‌شود بنابراین استاد گوینده صرف و دانشجو شنونده صرف نیست. ❇️امام علی النقی (علیه‌السلام) عالم و متعلم را موظف به #نصیحت و ممنوع از غَشّ می‌دانند. نصیحت در لغت از نصح به معنای خلوص و صفا است. نصح العسل یعنی عسل تصفیه شد. نصح همچنین به معنای وعظ به کار می‌رود. ❇️در واقع موعظه کردن و پند دادن خود از آثار بارز خلوص و خیرخواهی کسی نسبت به دیگری است. در مقابل #غش به معنای ناخالصی، ظاهرسازی و فریب‌کاری است. استاد و دانشجو در جایی به شراکتی پرسود یعنی پر از رشد دست می‌یابند که خالص و صاف و بیغش در آموختن و آموزش‌دادن ظاهر شوند. ❇️برخورد صادقانه با مباحث علمی بدون ظاهرسازی و بدون تعارف را می‌توان #تقوای_علمی دانست. استاد و دانشجو در برخورد با اندیشه‌ها، تجربه‌ها و دستاوردهای علمی زلال و صادق‌اند، هیچ اندیشه‌ای را #تحقیر نمی‌کنند و باب بحث و سؤال را نمی‌بندند. ایشان بر سر دفاع از یک دیدگاه علمی گرفتار #تعصب و #تصلب نمی‌شوند؛ ❇️ بنابراین استاد و دانشجو بیش از همه با خود صادق‌اند و به‌محض آنکه قوتی در دیدگاهی ببینند خاضعانه به قوت آن اقرار می‌کنند و به جدال و مراء گرفتار نمی‌شوند! این کلید نیل به رشد علمی است که امام بزرگوارمان در این جملات کوتاه به دست می‌دهند. 🌼________________🌼 @asaas_discourse