❌نه به ‼️ احتمالا همه ما در زندگیمان کودکانی را دیده ایم که مقابل خوردن غذا مقاومت میکنند یا حتی بزرگسالانی که با تغذیه نامناسب سلامتشان را به خطر می اندازند در چنین شرایطی همه ما بالا استثنا اگر انسانیتمان زنده باشد به محض دیدن چنین کودک یا بررگسالی لب به تذکر و نصحیت باز میکنیم 👈 یعنی امر به خوردن غذا با اشاره به عواقب عدم دریافت غذای مقوی برای رشد و سلامت جسم حال اگر ببینیم کار به وخامت کشید و فرد متوجه نشد، به عنوان یک انسان دوستدار همنوع برای حفظ جانش ورود کرده و چه بسا بالاجبار به این فرد غذای سالم میخورانیم و باز اگر نشد به پزشک مراجعه کرده و با روشهای دارویی و درمانی مواد مغذی را به بدن این فرد میرسانیم... ⁉️سوال؛ چرا در ابن جریان کسی به ما انگ فضول بودن و... نمیزند و اتفاقا به عنوان فردی نوع دوست شناخته میشویم⁉️ پاسخ👇 چون همه باور داریم که عدم دریافت مواد مغذی به سلامت جسم آسیب میزند و خطر مرگ ان را در پی دارد اما‼️ در امور معنوی هنوز به این سطح از باور نرسیده ایم که بدانیم همانگونه که جسم نیازمند تغذیه است روح هم برای ادامه حیات سالم و رشدش نیازمند تغذیه های معنوی است ❌ اینجاست که تذکرات ناشی از دلسوزیهای معنوی را نه تنها درک نمیکنیم، بلکه به بدترین شکل رد میکنیم؛ مانند کودکی که دست مادر پس میرند و غذایی را که کمک میکند به سلامت و رشدش، را نمیخورد ... ❌ و اینجاست که سوال طنز «به روح اعتقاد داری؟» رخ واقعی دردناکش را می نمایاند و اینجاست که باید گفت: «در جامعه ای که باورهای معنوی نهادینه نشده، برچسب مضحکی میشود به روند زندگی سالم انسانی» ✍️ 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی و نخبگان علمی @asatid_enghelabi ایتا و سروش https://eitaa.com/asatid_enghelabi https://splus.ir/asatid_enghelabi