۶۷ دسـتور امام است و برو برگرد نـدارد. ادامه‌ خاطره ۶۶ این پیشـنهاد، نه تنها براي این بود که چیزي گفته باشم؛ واقعاً براي این کار آماده بودم. من، با این روحیه وارد شـدم و بارها به دوسـتانم می‌گفتم که آن کسـی نیسـتم که اگر وارد اطاقی شدم، بگویم آن صـندلی متعلق به من است و اگر خالی بود، بروم آن‌جا بنشـینم و اگر خالی نبود، قهر کنم و بیرون بروم. نخیر، من هیـچ صـندلی خاصی در هیچ اطاقی ندارم. من وارد اطاق می‌شوم و هرجا خالی بود، همان‌جا می‌نشینم. اگر مجموعه احساس کرد که این‌جا براي من کم است و روي صـندلی دیگري نشانـد، می‌نشـینم و اگر همـان کـار را نیز منـاسب دانست، آن را انجـام می‌دهم. قبل از رحلت حضـرت امـام که دوران ریـاست جمهوري در حـال اتمـام بود، دست و پایم راجمع می‌کردم. مکرر مراجعه می‌کردنـد و بعضـی از مشاغل را پیشـنهاد می‌نمودند. آدم‌هاي بی‌مسئولیت، این مشاغل را پیش خودشان به قدو قواره‌ي من بریده و دوخته بودند! ولی من گفتم که اگر یک وقت امام به من واجب کننـد و بگویند شـما فلان کار را انجام دهید؛ چون دسـتور امام تکلیف است و برو برگرد نـدارد، آن را انجام می‌دهم. اما اگر چنانچه تکلیف نباشد- و من از امام خواهش خواهم کرد که تکلیفی به من نکنند تا به کارهاي فرهنگی بپردازم- دنبال کارهاي فرهنگی می‌روم. سخنرانی در مراسم تودیع کارکنان نهاد ریاست جمهوري ۶۸/۵/۱۸ 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی http://sapp.ir/asatid_enghelabi http://eitaa.com/asatid_enghelabi