نظرات علمای اهل سنت درباره مصائب فاطمه زهرا (س) : جهادتبیین : روحانی حسینی 📚روايات متعددي در کتب اهل سنت وجود دارد که نشان مي دهد حضرت صديقه کبري (س) بعد از پيامبر (ص)دچار مصيبت و غم و اندوه شد؛ در اينجا ما به اختصار به برخي از اين روايات اشاره مي کنيم: پيامبر اکرم (ص)به فاطمه (س)فرمود: دخترکم، مصيبت هيچ يک از زنان مؤمن با مصيبت تو برابرى نمى کند، صبر تو نيز نبايد کمتر از صبر هيچ زنى باشد. همچنين عبد الله بن حارث روايت کرده که: (مکثت بعد أبيها ستة أشهر، وهي تذوب، وما ضحکت بعده أبدا!!): «فاطمه پس از پدرش شش ماه زنده بود در حاليکه از غصه آب مي شد و هرگز بعد از رحلت پدر خندان نشد». ابونعيم،(1) از امام باقر (ع) نقل مى کند که: فاطمه هرگز پس از فوت رسول خدا، خندان ديده نشد مگر يک روز آن هم لبخندى کوتاه. او پس از رسول اکرم بيش از شش ماه زنده نماند. ابن سعد،(2) اين روايت را چنين نقل مى کند: فاطمه پس از رسول اکرم هرگز خندان ديده نشد. فقط گاهى تبسمى مى نمود. همچنين عسقلانى(3) به نقل از طبرى، از عايشه روايت مى کند که: رسول خدا به فاطمه فرمود: جبرئيل به من خبر داد، هيچ زن مسلمانى بيش از تو مصيبت نخواهد ديد، پس مبادا صبرت کمتر از آنان باشد. سبط بن جوزي از علي (ع) روايت کرده که آن حضرت فرمود: زماني که رسول خدا به خاک سپرده شد، فاطمه بر سر قبر آن حضرت آمد و مشتي خاک از آن بر گرفت و از جمله چنين فرمود: (.... صُبّت عَليّ مصائبٌ لو أنَّها صُبَّت عَلَي الأيام عُدن لياليا): «مصيبت هايي بر من وارد شد که اگر بر روز روشن وارد مي شد، آن را به شب بر مي گرداند».(4) توفيق ابو علم نويسنده مصري مي گويد: در روايتي آمده است که: علي براي فاطمه زهرا خانه اي در بقيع ساخت که بيت الأحزان ناميده مي شد. آن خانه تا زمان ما باقي مانده که جايگاهي است معروف به مسجد فاطمه در جهت قُبّه حرم حسن و عباس و ابن جبير به همين مطلب اشاره کرده مي گويد: پشت سر قبّه عباسيه خانه حضرت فاطمه دختر رسول خدا که معروف به «بيت الحَزن» مي باشد گفته مي شود اين همان خانه اي است که حضرت بس از وفات پدرش در آنجا سکونت داشته و ماتم سراي او بود و پيوسته در حال غم و اندوه بسر مي بُرد.(5) نيز ابن ابي الحديد مي گويد: «بسياري از مردم نوحه سرايي و آه و ناله حضرت زهرا را بعد از رحلت پدر بزرگوارش نقل کرده اند». سپس وي مي نويسد: «شيعه روايت مي کند که گروهي از صحابه از گريه هاي طولاني او ناراحت شده از او خواستند از همسايگي مسجد به اطراف مدينه برود ...».(6) منابع 1. حلیةالاولیاء، ج 2، ص 43. 2. طبقات ابن سعد، ج 2، ص 40 3. فتح البارى، ج 9، ص 201 4. مناوی، اتحاف السائل بما لفاطمة من الفضائل ص 14. 5. توفیق ابو علم، اهل البیت ص 167. 6. شرح نهج البلاغه، ج 13، ص 43.