کندن در خیبر و بلند نمودن آن توسّط امیرالمومنین (ع) ـ که از قطعیّات تاریخ است ـ و این تنها به قدرت اعجاز الهی بوده است. چون دروازه خیبر چنان سنگین بوده که حتّی چندین ابر پهلوان نیز نمی توانستند آن را حمل کنند کجا رسد که بخواهند آن را از دیوار بکنند و پرتاب نمایند. خود امیرالمومنین (ع) نیز تصریح نمودند که این کار را با قوای روحی انجام داده اند نه با قوای بدنی. حضرت فرمودند: « بدان که امام شما از دنیا به دو لباس کهنه اکتفا کرده و شدت گرسنگى خود را با دو قرص نان برطرف نموده و در طول سال، گوشت نمى خورد مگر در عید قربان. و شما این کار را نمى توانید بکنید، پس مرا با ورع و اجتهاد (تلاش زیاد)کمک کنید. گویی می شنوم که گوینده ای مى گوید: اگر غذاى فرزند ابو طالب این گونه است بنا بر این از شدّت ضعف، باید در مبارزه با پهلوانان و شجاعان فرو می مند! به خدا سوگند! من دروازه خیبر را با قدرت جسمانى و تحرّک غذایى (انرژی حاصل از غذا) ، از جای نکندم ؛ بلکه من به قوّه مَلکى (ملکوتی) و روحى که به نور پروردگارش، روشن است تأیید و حمایت شدم » آری آن کس که نیرویش را از ذات احدیت کسب می کند برایش کندن در خیبر که چیزی نیست او می تواند عالم و آدم را در تحت قدرت خود قرار دهد. به هر حال کندن در خیبر جزو وقایع بسیار مشهور تاریخ صدر اسلام است. @asemane_velayat1390