چون آسمانی که پر از ابر سیاه است دنیای من غرق هزاران اشتباه است می‌ترسم از شب‌های تاریکی که دارم شب‌های تارم تشنۀ آغوش ماه است می‌شد سرم را نزد تو بالا بگیرم این سر به زیری از رفاقت با گناه است ای ساحل آرام، در دریای موّاج! بی تو دل من قایقی بی سرپناه است با شوق می‌آیم به راه روشنی که لطف تو در آغاز و در پایان راه است https://eitaa.com/ashare_ali_goli/378 https://eitaa.com/48260136/1092