آیه مباهله : آیه ۶۱ سوره مبارکه آل عمران فمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکم وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْکَذِبِینَ. هرگاه بعد از علم و دانشى که (درباره مسیح) به تو رسیده (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود آن‌گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. به اجماع مفسران «پسران ما» در آیه مباهله، اشاره به حسن و حسین (علیهما السّلام) است و «جان‌هاى ما» اشاره به على (علیه السّلام) پس خداوند او را جان محمّد صلّى اللّه علیه و آله قرار داد. این آیه قوی‌ترین دلیل بر بلندى مقام سرور ما امیرمؤمنان (علیه السّلام) است زیرا خداوند متعال درباره او به مساوات با جان پیامبر (ص) حکم نموده است و او را براى یارى رساندن در دعا به پیامبر (ص) معین کرده است. چه فضیلتى برتر از این که خداوند به پیامبر خویش فرمان دهد که در دعا از على (ع) یارى بجوید و به او توسل کند؟ چه کسى چنین مرتبه و جایگاهى بدست آورده است؟ 📚 نهج الحق و کشف الصدق، علامه حلی، ترجمه کهنسال، صفحه 195 - 196 به اتفاق خاصه و عامه وقتى این آیه نازل شد، حضرت پیغمبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) حضرت على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام را براى مباهله فرا خواندند. محدثین و مفسرین بر آن متفق هستند. از جمله: ترمذى، احمد مسلم در صحاح خود، صاحب مشکوة، ابن حجر در صواعق، زمخشرى در کشاف، فخر رازى در تفسیر کبیر، نیشابورى در غرائب التنزیل و عدّه بسیارى از عایشه روایت نموده‌‏اند که: چون این آیه مباهله نازل شد، حضرت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) حضرت على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السّلام) را خواندند پس فرمودند: خدایا اینها اهل بیت من می‌‏باشند. 📚 تفسیر اثنا عشری، جلد دوم، صفحه 125-124 📚 مدارک عامّى مربوط به شأن نزول این روایت در کتاب احقاق الحق جلد سوّم صفحه 46 تا 62 و جلد نهم صفحه 70 تا 91 فخر رازى در تفسیر کبیر گوید: در این آیه شریفه براى شیعه هست که استدلال کنند به آن بر فضیلت حضرت على (علیه السّلام) بر جمیع انبیاى اولوا العزم و غیر ایشان، زیرا خداوند تعبیر فرموده است از على بن ابىطالب (علیه السّلام) که او نفس حضرت پیغمبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) است و از واضحات آنکه: اتحاد دو شخص در ذات، غیر معقول باشد، پس لابد باید مراد به- اتحاد، در مماثلت و مشابهت تامّه در صفات و کمالات نفسانیه است، از علم و عصمت و طهارت و رحمت و عفت و کرم و شجاعت و زهد و عبادت و جوانمردى و فتوت و غیر اینها از صفات کمالیه حضرت نبوى صلّى اللّه علیه و آله و سلّم. و شبهه‏‌اى نیست که از جمله صفات پیغمبر خاتم، افضلیّت آن سرور است بر تمام انبیاء و رسل. و بعد از آنکه حضرت على علیه السّلام به نص آیه مباهله، نفس حضرت پیغمبر است، پس باید او نیز مانند رسول خدا افضل از سایر انبیاء و رسل باشد. 📚 تفسیر اثنا عشری، جلد دوم، صفحه 131 با اسناد صحیح از جابر بن عبدالله انصاری روایت شده است که شخصا از رسول الله (صلی الله علیه و آله) شنیدم که فرمودند: همانا در علی خصلت‌هایی است که اگر یکی از آنها در تمام مردم بود به یقین برای فضل و برتری آنان کافی بود؛ و فرمودند: هر کس من ولی و سرپرست او هستم پس علی و سرپرست او است و فرمودند : منزلت علی در نزد من چون منزلت هارون در نزد موسی است. و فرمودند : علی از من است و من از علی هستم. و فرمودند : علی در نزد من چون نفس من است و اطاعت از او اطاعت از من و سرپیچی از فرمان او سرپیچی از امر من است. و فرمودند : جنگ با علی جنگ با خداست و فرمانبرداری از او اطاعت از خدا است. و فرمودند : ولایت علی ولایت خدا است و دشمنی با علی دشمنی با خدا است. و فرمودند : علی برهان و حجت خداوند و جانشین او بر بندگانش است. و فرمودند : حب و دوست داشتن علی از ایمان و دشمنی با او از کفر است. و فرمودند : حزب علی حزب خداست و حزب دشمنانش حزب شیطان است. و فرمودند : علی با حق است و حق با علی است این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند. و فرمودند : علی قسمت کننده بهشت و جهنم است. و فرمودند : هر کس از علی جدا شود گویا از من بریده است و هر کس از من جدا شود گویا از خداوند عزّ و جلّ بریده است. و فرمودند : شیعیان علی در روز قیامت رستگارند. 📚 جامع الأخبار، صفحات 12-13 📚 الخصال ابن بابویه، صفحه 496 📚 الأمالی (للصدوق)، صفحه89 http://sharieh.com/news/392 #هیئت_عاشقان_حسینی_علیه_السلام 🆔 @asheghane128