🔸رباعی اول امام رضاع در بينِ كويرِ دل عجب طوفانیست از شوقِ تو دیده های ما بارانیست دلتنگِ فراق و منتظر بهرِ وصال چون چاره ی دردِ ما حرم درمانیست 🔸رباعی دوم امام رضاع قربانِ ضریح و پنجره فولادت آرامشِ ماست صحنِ گوهرشادت خواندی و دوباره آمدیم آقا جان پيداست كه ما نرفته‌ایم از یادت 🔸رباعی سوم امام رضاع من آمده ام حضرتِ خورشید سلام در محضرِ تو ای گلِ توحید سلام لبخند ضریحِ تو مرا درمان است با حالِ خراب و پُر ز امید سلام 🔸رباعی چهارم امام رضاع از درد پُرم ،دل نگران و خسته در باغِ حرم لب به دعا آهسته از دل گره ای زدم به زلفِ ضریحت تا بند زنی به این دلِ بشکسته 🔸رباعی پنجم امام رضاع آن لحظه اگر بهانه می گیرد دل پروازِ کبوترانه می گیرد دل از رافتِ چشمانِ تو در صحنِ حرم هی وعده ی آب و دانه می گیرد دل 🔸رباعی ششم امام رضاع پَر میکشد این دل به هوای حرَمت دستانِ تهیِ من و لطف و کرمت گر گوشه نگاهی به منِ خسته کنی زر می شوم از ذره ی خاکِ قدمت 🔸رباعی هفتم امام رضاع من آمده ام که سر به راهم بکنی با دیده ی لطفِ خود نگاهم بکنی هر بار پناه دادی بی آنکه نگاه_ بر دفترِ پُر جرم و گناهم بکنی 🔸رباعی هشتم امام رضاع از بس به شما عشق و ارادت دارم از خاکِ رَهت دخیلِ حاجت دارم دیدی چه کبوترانه می آیم من_ چون سخت به آب و دانه عادت دارم 🔸رباعی نهم حضرت معصومه س معصومه همان عطرِ گلِ زهرا شد خورشید، درونِ چشمِ او پیدا شد چون مادرِ خود حقِ شفاعت دارد هر قطره به یمنِ کرمش دریا شد 🔸رباعی دهم حضرت معصومه س من تجربه کردم همه احسانت را آن زمزمِ قطره های بارانت را اینها همه از عنایتِ فاطمه(س)است بر دستِ گدا سپرده دامانت را 🔸رباعی یازدهم امام رضاع ای کاش نظر کرده ی قرآن باشم راویِ حدیثِ سبزِ جانان باشم این نذرِ من است تا نفس می آید يک عبدِ مطيع راهِ سلطان باشم 🔸رباعی دوازدهم معصومه س بانوی کریمه ای کرامت کردی هر بار که خوانده ایم اجابت کردی پرونده سیاه و، رو سیاهم امّا با لطفِ خودت مرا شفاعت کردی 🔸رباعی سیزدهم معصومه س این آتشِ جانِ من و این حسِ غریب این قلبِ خزانِ من و این حسِ غریب ای خواهرِ خورشید تو که آگاهی از این دردِ نهانِ من و این حسِ غریب 🔸رباعی چهاردهم امام رضاع از فرطِ گناه بارِ غم آوردم هر بار پناه بر حرم آوردم آنجا كه به كاه كوه را ميبخشند بيچاره منم كه باز كم آوردم