🔸 آفت تربیت تنهایی!
یکی از دوگانه هایی که جماعت مذهبی به آن گرفتار است، دوگانه منزل و جامعه است.
گاهی بدنه ی مسئولیت پذیر و مذهبی آنچنان در هدایت جامعه و جهاد برای دین غرق می شود که از اهل و منزل خود غافل می شود، نمونه اش را در برخی آقازاده ها و فرزندان برخی مسئولین گذشته و فعلی دیده ایم.
گاهی این غفلت بر عکس بالا، در قالب انزوا از جامعه ی متکثر و پرداختن صرف به خانواده نمود پیدا میکند که معنای کامل بی تفاوتی نسبت به جامعه را متجلی می سازد.
راه حل اما در دنبال کردن الگوهای موفق است، الگوهایی نظیر ائمه اطهار، در این نوع از زیست، خانواده در مسیر اعتلای جامعه به رشد و هدایت دست پیدا میکند، در این نوع تربیت تمام اعضای خانواده نسبت به هدایت جامعه نقش و وظیفه ایفا می‌کنند و همین امر موجب بسط و توسعه وجودی خودشان خواهد شد.
یکی از چالش های پیش روی خانواده های مذهبی انتخاب بین دوگانه ی ذکر شده بود، که شاید راه حل آن راه سومِ نقش آفرینیِ خانوادگی در هدایت جامعه باشد، و این اتفاق موجب وسعت صبر و استقامت اعضای خانواده در هدایت جمعی و نهایتا رضایتمندی و سعادتمندی جمعی می شود.
@ashkeandishe