🛑 مرور خطبه های حضرت زهرا سلام الله علیها (بخش چهاردهم) ◾️ در روزهای سخت بیماری حضرت فاطمه (علیهاالسّلام)، زنان مهاجران و انصار به عیادتش رفتند و عرض کردند: ای دختر پیغمبر، چگونه صبح کردی و با بیماری چه می کنی؟ حضرت زهرا (علیها السّلام) پس از حمد خدا و درود بر پدرش فرمود: 🔹 وَ تَاللهِ لَو مالُوا عَن المَحَجَّهِ اللائِحَهَ وَ تَکافُوا عَن زِمامٍ نَبَذَهُ إِلَیهِ رَسُولُ اللهِ وَ زَالُوا عَن قَبُولِ الحَجَّهِ الواضِحَهِ؛ لَرَدَّهُم اِلیها وَ حَمَلَهُم علیها وَ لَسارَبهِم سَیراً سُجُحاً، لا یَکلُمُ خِشاشَهُ وَ لا یَکِلُّ سائِرُهُ وَ لا یَمَلُّ راکِبُهُ وَ لاوَردَهُم مَنهَلاً نَمیراً صافِیاً روِیّاً، تَطفَحُ صَفَّتاهُ وَ لا یتَرنَّقُ جَانِباهُ وَ لا صَدرَهُم بِطانَاً وَ نَصَحَ لَهُم سِّراً وَ اِعلاناً وَ لَمِ یَکُن یَحلی مِنَ الغِنی بِطائِلٍ وَ لا یَحظی مِنَ الدُّنیا بِنائِلٍ غَیرَ رَیِّ النّاهِلِ وَ شَبَعهِ الکافِلِ وَ لَبانَ لَهُم الزّاهِدُ مِنَ الرَّاغِبِ وَ الصّادِقُ مِن الکاذِبِ «وَلَو أَنَّ أهلَ القُرَی آمَنُوا وَاتَّقُوا لَفَتَحنَا عَلَیهِم بَرکاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ والأَرضِ وَ لَکِن کَذَّبُوا فَأَخذنَاهُم بِما کانُوا یَکسِبُونَ»(۲۶)«وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِن هَؤُلَاءِ سَیُصِیبُهُم سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَ ما همُ بِمُعجِزینَ»؛ 🔸به خدا سوگند، اگر پای در میان می نهادند و علی (علیه السّلام) را بر کاری که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به عهده ی او نهاد می گذاردند. آسان ایشان را به راه راست می برد و حقّ هر یک را به او می سپرد؛ چنان که کسی زیانی نبیند و هر کس میوه ی آنچه کشته است، بچیند. این شتر را سالم به مقصد می رساند و حرکتش برای کسی رنج آور نبود. تشنگان عدالت را از چشمه ی سرشار و زلال حقیقت سیراب می کرد «چشمه ای که آب زلال آن فوّاره زنان از هر طرفی جاری است» که هرگز رنگ کدورت نپذیرد و همواره سیراب بوده، رنج تشنگی نبینند. 🔸علی (علیه السّلام) همواره در پنهان و آشکار نصیحت کننده ی مردم بود و اگر به خلافت می رسید از اموال بیت المال برای خود ذخیره نمی نمود و از ثروت دنیا جز به اندازه ی نیاز برداشت نمی کرد، به اندازه ی آب اندکی که عطش را فرو نشاند و طعام مختصری که رفع گرسنگی نماید. در آن هنگام زاهد از حریص به دنیا و راستگو از دروغگو باز شناسانده می شد. «اگر مردم چنین می کردند، ایمان آورده و تقوا پیشه شده، حق را به امام واقعی می سپردند و درهای رحمت از آسمان و زمین به روی آنان می گشود؛ امّا دروغ گفتند و به زودی خدا به کیفر آنچه کردند آنان را عذاب خواهد فرمود.» 🔹ألا هَلُمَّ فَاستَمِع وَ ما عِشتَ اَراکَ الدَّهرُ عَجَباً! وَ اِن تَعجَب فَعجَبٌ قَولُهُم!(۲۸) لَیتَ شِعری اِلی اَیَّ سِناد استَنَدُوا؟ وَ علَی اَیِّ عِمادٍ اعتَمَدُوا؟ وَ بِاَیِّ عُروَهٍ تَمسَّکُوا؟ وَ علَی اَیَّهِ ذُرِّیَّهِ اقَدَمُوا وَ احتَنَکوا؟: لَبِئسَ المَولی وَ لَبِئسَ العَشیرُ «وَ بِئسَ لِلظّالِمینَ بَدَلاً»(۲۹) اِستَبدَلُوا وَ اللهِ الذُّنَابی بِالقَوادِمِ وَ العَجَزَ بِالکاهِلِ، فَرَغماً لِمَعاطِسُ قَومٍ؛ «یَحسَبُونَ انَّهُم یُحسِنُونَ صُنعاً * ألا إِنَّهُم هُمُ المُفسِدُونَ وَلَکِن لَّا یَشعُرُونَ»(۳۰) وَیحَهُم: «أَفَمَن یَهدِی إِلَی الحَقِّ أَحَقُّ ان یُتَّبَعَ أمَّن لاَّ یَهِدِّیَ إِلاّ أن یُهدَی فَمَا لَکُم کَیفَ تَحکُمُونَ؟» 🔸اکنون بیایید و بشنوید! شگفتا! روزگار چه شگفتی ها در پس پرده دارد و چه بازیچه ها یکی پس از دیگری بیرون می آورد. [اگر تعجبّ نمایی! پس گفته های آنان تعجّب آور است.] راستی مردان شما چرا چنین نکردند؟ ای کاش می دانستم به چه پناهگاهی تکیه داده اند؟ و کدام ستون استوار را انتخاب نمودند؟ و به کدامین ریسمان چنگ زدند؟ و بر کدام فرزند و خاندانی پیشی گرفتند و غلبه نمودند؟ 🔸شگفتا! [چه دوستان دروغین و سرپرستان نااهلی را انتخاب کردند! چه زشت است سرانجام ستمکاران که جایگزین بدی برگزیدند!] سر را گذاشته به دُم چسبیدند، پی عامی رفتند و از عالِم نپرسیدند! نفرین بر مردمی نادان که تبهکارند و تبهکاری خود را نیکوکاری می پندارند. بدانید که آنان فاسدند و به فساد خویش آگاهی ندارند. وای بر آنان!(آیا آنکه مردم را به راه راست می خواند، سزاوار پیروی است یا آنکه خود، راه را نمی داند؟ در این باره چگونه داوری می کنید؟) @ashuraee