کمی طولانی است؛ اما بخوانید؛ به نظرم، مطلب جالبی است. بزرگواری میگفت: هر کس در عمرش کربلا نرود، ناکام است و از این دنیا چیزی نفهمیده؛ نه؛ بالاتر: هر کس حتی اگر کربلا رفته باشد، اگر شب جمعه کربلا را نبیند، ناکام است و از این دنیا چیزی نفهمیده؛ نه؛ بالاتر: هر کس حتی اگر کربلا رفته باشد و اگر شب جمعه کربلا را هم دیده باشد، اگر همه ایام زیارتی مخصوص کربلا (خصوصا اربعین، نیمه شعبان، عاشورا، عرفه، شب قدر و ...... ) را درک نکند، ناکام است و از این دنیا چیزی نفهمیده؛ و نهایتا با مثال زیر میگفت در قیامت همه میفهمیم که ناکام بوده ایم و گویا امام حسین علیه السلام را زیارت نکرده ایم: مثالی که می زد این بود: فرض کنید بیابانی است و شب بیابانی و تاریک مطلق؛ جوری که شخص حتی دست خود را نمی بیند. افراد زیادی هم در این بیابان حاضرند؛ اعلام میشود که در این بیابان تکه طلاهای کوچک، اما فراوان و بی حدی وجود دارد و از الان و همین تاریکی مطلق تا طلوع فجر که بیابان روشن میشود، فرصت دارید که از این تکه های طلا جمع کنید؛ خب هر کس به قدر همت و قدر و شخصیت خود تلاش میکند بردارد؛ برخی هستند که یک نایلون فریزر طلا جمع میکنند (الان که یک گرمش حدود 2 میلیون تومان است مثلا تقریبا 1 کیلو جا میشود؛ 1 کیلو طلا) و با خود میگویند 1 کیلو طلا جمع کردم!!! 1 کیلو!!! به به!!! و دیگر اکتفا میکند و کنار میکشد و تصور میکند خیلی جمع کرده. برخی دیگر، یک نایلون سه کیلویی جمع میکنند و مثل قبلی ها تصور میکنند خیلی کار کرده اند..... . بلند همتان دیگری هستند که یک گونی 10 کیلویی جمع میکنند و همان تصور را دارند ...... . افراد بلندنظرتری هستند که همت میکنند و زحمت میکشند و گونی 40 کیلویی پر میکنند و تصورشان این است که شاهکار کرده اند...... . و همین طور جلو بروید؛ برخی دیگر اندازه یک صندوق عقب خودرو؛ برخی دیگر به اندازه یک وانت؛ برخی اندازه یک کامیون و ....... . صبح که میشود و می بینند چه خبر بوده و چه قدر میتوانستند بهره ببرند و چقدر جمع کرده اند، همه می فهمند که ضرر کرده اند و ناکامند؛ هم 1 کیلویی و هم کامیونی..... . قیامت وقتی قدر و ارج زیارت امام حسین علیه السلام را می بینیم همه متوجه میشویم که ناکام بوده ایم. التماس دعا