🔴 تحلیل جالب دکتر مهدی جمشیدی نویسنده و استاد جامعه شناسی دانشگاه 🗒 رهبر انقلاب: تشییع ثابت کرد که ملّت ایران به رئیس‌جمهور ‌که مظهر «شعارهای انقلاب» بود چه دلبستگی‌ای دارند. آقای رئیسی بر روی «شعارهای انقلاب» تکیه کرد و همۀ دنیا، ایشان را به عنوان «رئیس‌جمهور انقلاب» می‌شناختند. وقتی مردم، با عظمت از این مرد تجلیل می‌کنند، معنایش حمایت از «شعارهای انقلاب» است. ،،،،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: تأکید ایشان بر روی «انقلابی‌بودنِ» رئیسیِ عزیز، واکنش در برابر یک «مسألۀ عینی» و «بدیل واقعی» است و ایشان در پی ترجیحِ امری بر امر دیگر هستند. آنچه که در مقابل رویکرد انقلابی قرار می‌گیرد، این است که برخی نیروهای سیاسی، به عنوان «ضرورت‌ جهانی» یا «اضطرار اجتماعی»، از بنیان‌های انقلاب عقب‌نشینی می‌کنند و به‌تدریج، به «تلقّی لیبرالی» از جمهوری اسلامی می‌رسند؛ درحالی‌که حسّاسیّت نسبت به شعارهای انقلاب، به معنی عبور نکردن از اصالت‌های اوّلیّه و اصرار بر تداوم هویّتِ نخستین است. اینان، شعارهای انقلاب را بر زبان نمی‌آورند؛ چون تصوّر می‌کنند که شرایط امکانِ این شعارها از دست رفته و جامعه، دیگر آنها را برنمی‌تابد. ازاین‌رو، لازمۀ تحقّق آرمان‌های انقلابی در جامعه را دوقطبی‌شدن جامعه و ایجاد گسست و شکاف می‌انگارند. اینان بر این باور هستند که سرمایۀ اجتماعیِ انقلاب، تضعیف شده و میان حاکمیّت و مردم، گسل پدید آمده است. رنج‌آور این است که تحلیل‌های یادشده - که متضاد با برداشت رهبر انقلاب است – نه‌فقط از سوی دگراندیشانِ سکولار، بلکه از سوی لایه‌های التقاطی در درون جبهۀ انقلاب، ارائه می‌شوند.