رای می‌دهم چرا که نگاهش سرشار از آینده بود. آنهم وقتی بخش عمده جامعه ایران، زیر فشار توامان تحریم از بیرون و بی‌عدالتی‌های اقتصادی از داخل، توان فکر کردن به آینده را از دست داده‌اند. و بدون تصویری از آینده، ملتی شکل نمی‌گیرد. به سعید جلیلی رای می دهم، به رغم نگرانی‌هایم از سیاستهای فرهنگی و اجتماعی او به ویژه درباره زنان. با این آگاهی که باید با او و حامیانش در گفتگویی انتقادی ماند. اما خطر سیاستهای فرهنگی و جنسیتی او را بسیار کمتر از خطر نامزدهای نئولیبرالی می‌دانم که پروژه مرکزی‌شان احیای وابستگی اقتصادی ایران به سیاستهای واشنگتن در قالب برجام است و تقسیم رانت بین محافل قدرت و ثروت داخلی به نام تعامل. 🔗پی‌نوشت: ارسال متن به معنای تأیید تمام محتوای آن نیست. وجود برخی دیدگاه‌های مارکسیستی و سوسیالیستی و غیراسلامی موجب شد که اشاره کنم.