نقدی بر نگرش سکولار آقای رییس جمهور در مدیریت بحران رییس جمهور جناب آقای روحانی در جلسه هیات دولت، با تاکید بر ضرورت پیروی از عقل و رعایت پروتکل‌های بهداشتی گفته‌اند: «یک کسی نمی‌تواند برود وسط مسیل بایستد، صدای سیل را هم می‌شنود (بعد) بگوید آقا می‌ترسی وسط رودخانه بایستی؟... خُب آب میآد می‌بردت... یا زلزله دارد سقف را تکان می‌دهد و بگوید می‌ترسی زیر این سقف باشی؟ و...». مدل موضع گیری ایشان با سه نوع واکنش منفی در قیاس با سه شخصیت و تیپ مدیریتی مواجه شد. 1⃣برخی، این فرار از معرکه را با سیاست و کیاست روسای جمهور چین و روسیه که در بیمارستان ها حاضر شده اند و بازدید داشته اند، مقایسه نمودند. 2⃣عده ای ایشان را با رقبای داخلی و هم شان در قوای مقننه و قضاییه مقایسه کردند و آقایان رییسی و قالیباف را بلحاظ شجاعت و دلسوزی و درصحنه بودند ستودند. 3⃣دسته ای نیز سبک سکولار مدیریت ایشان را با رویکرد مدیریتی شهیدحاج قاسم سلیمانی مقایسه کرده و نقدهای جدی به نوع نگاه جناب روحانی در مدیریت بحران وارد کردند. 🔶سوال اینجاست که آیا با سبک مدیریت از راه دور و منفعلانه جناب روحانی، چگونه می توان از سد بحران ها گذر کرد و افکارعمومی را بلحاظ ذهنی، مقاوم و بلحاظ روانی، راضی و همراه نگه داشت؟ 🔶شاید در کوتاه سخنی بتوان چنین اظهارداشت که مدیریت در صحنه، از یک #بینش_مقدس و نه یک رویکرد سکولار، ناشی می شود و حداقل انتظاری که از زمامداران جامعه اسلامی انتظار می رود، نه پوپولیسم و حرکت شعاری و نه سکولاریسم و حرکت فراری، بلکه یک کنشگری همراه و کم نوسان در لحظه لحظه شرایط سخت و بحرانی یک ملت است. ✍علیرضامحمدلو @andisheengelabi