چرا تبریز به نمایندگان مستقل نیاز دارد؟ کمتر از دو هفته دیگر، دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی همزمان با سراسر کشور، در حوزه انتخابیه تبریز، آذرشهر و اسکو برگزار خواهد شد. بر این اساس، قرار است ۴ نفر از ۸ کاندیدایی که به دور دوم راه یافته‌اند، به نمایندگی از مردم این حوزه به بهارستان راه یابند. آنچه که می‌تواند باعث قدرت و نفوذ کلام یک نماینده و به تبع آن آبادانی حوزه انتخابیه‌اش باشد، «استقلال» یک نماینده است. شاید بسیاری از نمایندگان چنین تصور می‌کنند که با دوستی و نزدیکی بیش از حد به دولت و دولتمردان می‌توانند راحت‌تر مطالبات حوزه‌‎شان را مطالبه کنند، اما واقعیت این است که چنین رویکردی می‌تواند به مرور زمان آسیب‌زا باشد و نماینده «مردم» را به نماینده «دولت» تبدیل کند که تلاش می‌کند در تمام اتفاقات، کم‌کاری‎ها و کاستی‌ها را توجیه کند. نماینده مستقل، نماینده‌ای است که به غیر از مردم، خود را وام‌دار یا منت‌‎دار هیچ شخص، گروه، جناح یا حزبی نداند و تنها خود را وکیل و پاسخگوی مردم بداند. گرچه شاید این جمله در نگاه اول کمی آرمانی و دور از واقعیت به نظر برسد، اما واقعیت این است که چنین مردانی در تاریخ بعد از انقلاب همین تبریز ما کم نبوده‌اند. بررسی کارنامه کاندیداهای دور دوم، چه آنانکه سابقه نمایندگی مردم را دارند و چه آنانکه سوابق اجرایی دارند، می‌تواند راهنمای خوبی برای فهم استقلال یا وابستگی آن‌ها باشد. برای مثال برخی از همین کاندیداها، بارها و بارها و در بزنگاه‌های حساس، منافع مردم را فراموش کرده و با مصلحت‌اندیشی و منفعت‌طلبی گروهی، پشت به مردم کرده‌اند، اما چهره‌هایی نیز هستند که در حساس‌ترین جایگاه‌های اجرایی، هیچگاه به خاطر رای یا حفظ محبوبیت خود، استقلال خود را به هیچ قیمتی از دست ندادند. به عنوان مثال، شدیدترین فشارها را تحمل کردند اما اجازه ندادند گروه‌ها یا نهادهای دیگر، نسبت به عزل و نصب مدیران زیرمجموعه آن شخص دخالت داشته باشند؛ و همین رویکرد توانست پیشرفت قابل توجه تبریز در دهه ۸۰ را رقم بزند که بعد از آن دیگر تکرار نشده است. حال در آستانه انتخابات دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه تبریز، آذرشهر و اسکو، به هر حال ۴ نفر از ۸ کاندیدا راهی بهارستان می‌‎شوند، ولی این دانش سیاسی مردم است که تعیین می‌کند چهره‌هایی قوی و مستقل را به نمایندگی انتخاب کنند، یا چهره‌هایی که ممکن است هر بادی، بلغزاندشان.