مادرم یک ناخدای با خدا بود او از این کشتی نشینان بس جدا بود در دل طوفان و موج زندگی قایقی میشد، برای ما خدا بود عمق چشمانش پر از شور و غزل در دل شعر من اینک او دوا بود البنین بداهه تقدیم بانو رامش عزیزم