شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان
«اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ»یعنی؛ خدایا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به خوبی عبادت و امر تو را اطاعت کنم، عبادت قوه میخواهد و قوه عبادت غیر از قوه جسمانی است.
دعا کنیم که در ماه رمضان خدا به ما قوه عبادت عطا کند، در دعای کمیل هم آمده که خدایا قوه بده به من با جوارحم در خدمت تو باشیم.
در این دعا میخوانیم «واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ» یعنی خدایا شیرینی عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهای افتتاح و کمیل و توسل و روزه و نماز به ما مزه کند.
«وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ» خدایا به کرمت کاری کن که من ادای شکرت را بکنم، شکر خدا، تنها گفتن الهی شکر نیست، اگر من از نعمتهای خدا به جا استفاده کنم، خدا را شکر کردهام، اگر چشمم نامحرم را نبیند و گوشم آواز حرام نشود، نعمت چشم و گوش را به جا آوردهام.
«واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ» خدایا در این ماه رمضان من را از انجام گناه حفظ کن، مردم این را میخوانند، اما معنیاش را نمیدانند، باید این دعا برای مردم معنا شوند. روایت است که اگر گناه بو داشت، دو نفر پیش هم نمینشستند و اگر مردم از عیب هم با خبر بودند، کسی مردهای را دفن نمیکرد.
ایمان هم «بو» دارد. پیامبر اسلام (ص) وارد خانه شد و گفت: «من بوی اویس را میشنوم»
«یا أبْصَرَ النّاظرین» ای خدا که از همه کسانی که نظر میکنند، تو بصیرتر و بیناتری، ای خدایی که تو بینا به همه اعمال ما هستی، به ما توفیق بده که در ماه رمضان گناه نکنیم، به حفظ و ستر خودت
https://eitaa.com/asstan