مشهور ميان علماى شيعه آن است كه در شب جمعه نوزدهم ماه مبارك رمضان سال چهل هجری در وقت طلوع صبح، حضرت سيّد اوصياء اميرالمؤمنين على علیه‌السلام ضربت خورد به دست عبد الرّحمن بن ملجم مرادى و با معاونت وردان بن مجالد و شبيب بن بجره و اشعث بن قيس و قطامه دختر اخضر، عليهم جميعاً لعنة اللَّه و الملائكة و النّاس اجمعين شیخ مفید الارشاد ج ۱ ص ۱۱؛ طبرسی اعلام الوری ص۲۲۷؛ محدث اربلی کشف الغمه ج ۱ص۴۲۸؛ شیخ کفعمی، المصباح ص ۵۱۳، رضی الدین حلّی، العدد القویه ص ۲۳۵ ، علامه مجلسی جلاءالعیون ص ۳۲۰، شیخ عباس قمی منتهی الآمال ص ۴۱۱) و پس از دو روز یعنی در ۲۱ رمضان بر اثر همان شمشیر زهر آلود به شهادت رسیدند مرحوم کلینی الکافی ج ۱ ص۴۵۲؛ شیخ مفید الارشاد ج ۱ ص۱۳؛ فتال نیشابوری روضة الواعظین ج ۱ص ۱۳۲؛ محدث اربلی کشف الغمه ج ۱ ص ۴۳۵، شیخ طوسی، التهذیب ج۶ ص ۱۹، رضی الدین حلّی، العدد القویه ص ۲۳۵، طبرسی اعلام الوری ص۲۲۹ ، علامه مجلسی جلاءالعیون ص ۳۲۰، شیخ عباس قمی منتهی الآمال ص ۴۱۱ البته محدث اربلی در گزارش دومی شهادت را در ۲۳ رمضان هم ذکر کرده است. محدث اربلی، کشف الغمه ج ۱ص ۴۳۶، رضی الدین حلّی، العدد القویه ص ۲۳۵ شيخ مفيد و ديگران روايت كرده‏ اند كه گروهى از خوارج در مكّه با يكديگر جمع شدند بعد از واقعه نهروان و گفتند: امرائى كه در ميان مسلمانان هستند همه از راه حق به در رفته ‏اند، و قصّه نهروان را ذكر كردند و گريستند بر كشتگان نهروان، و با يكديگر هم قسم شدند كه حضرت اميرالمؤمنين علیه‌السلام و ..... ادامه روایت در فایل بعدی👇 https://eitaa.com/astanevesal