#آموزش_اصول_وفنون_مداحی (6) در مبحث قبل به لزوم تعیین هدف از مداحی پرداختیم و معلوم شد که هدف صرفا باید قربة الی الله و رضایت اهل بیت باشد؛ هدفمان از مداحی حتی نباید به گریه در آوردن مردم هم باشد که اگر اینگونه بود ممکن است هر حرفی بگوییم تا مردم را بگریانیم؛ گریاندن مردم بر مصائب اهل بیت اجر فراوانی دارد اما هدف نیست؛ فلسفۀ گریه بر اهل‌بیت علیهم‌السلام بحثی است گسترده و مفصّل که در این مقال نمی‌گنجد امّا اگر بخواهیم در چند جمله کوتاه آن را بیان کنیم باید گفت: گریه بر اهل‌بیت علیهم‌السلام گره خوردن عاطفه‌ها با اهل‌بیت علیهم‌السلام است و پُلی است به سمت ارتباط با این اسوه‌های الهی؛ گریه، عامل بیداری عاطفه و مانع موت قلب است چنانچه مقام معظم رهبری نیز فرمودند: عزاداری فقط برای گریه نیست، گریه وسیله‌ای است برای اینکه دلها پاک بشود. ( سخنرانی معظم له در تاریخ ۱۳۶۷/۵/۲۵ ) در یک کلام، گریه وسیله‌ای است برای تقرّب به خدا، اصلاح اعمال، الگو برداری از گفتار و کردار ائمّه در زندگی و بهانه‌ای است برای بازگشت به سوی خدا و توسّل جستن به آن‌ها برای وساطت جهت پذیرش توبه‌ها، چنان‌که فُطرس بعد از هفتصد سال با توسّل به گهواره امام حسین علیه‌السلام توبه‌اش قبول و بال سوخته‌اش دوباره به او اعطا شد أمالی صدوق ج ۲۸ ص ۱۳۸ حضرت آدم نیز متوسّل به پنج تن آل عبا شد تا توبه‌اش را بعد از سیصد سال عبادت، حضرت باریتعالی پذیرفت! تفسیر نمونه ذیل آیه ۳۷ سوره بقره