#آموزش_اصول_وفنون_مداحی )7) ادامه مبحث جایگاه گریه: 👆👆 پیغمبر اکرم صَلَّیَ‌الله‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ فرمودند: آدم علیه‌السلام برای پذیرش توبه‌اش، نوح علیه‌السلام هنگام سوارشدن به کشتی، ابراهیم علیه‌السلام موقع فرود آمدن در آتش و موسی علیه‌السلام زمانی که عصا را انداخت و اژدها شد، همگی متوسّل به پنج تن شدند و خدا را به این اسماء مقدّس سوگند دادند و در امان ماندند أمالی صدوق ج ۳۹ ص ۲۱۸ سیّـدالشهداءعلیه‌السلام هم در سخنانشان با عُبیدالله حُرّ جُعفی در منزل قَصر بنی مُقاتِل، برگشت حُرّ جُعفی به سوی امام علیه‌السلام را مایۀ آمرزش گناهان اعلام کردند. در حدیث دیگری امام رضاعلیه‌السلام فرمودند:گریه بر حسین علیه‌السلام موجب آمرزش گناهان بزرگ است، أمالی صدوق ج ۲۷ ص ۱۲۸ پس گریه بر اهل‌بیت علیهم‌السلام عامل بخشش گناهان است از این‌رو بی‌عقلی و بی‌دینی است که ما بخواهیم برای گریه‌کردن و گریاندن مردم مرتکب گنـاه کبیره‌ای چون جعل حدیث و تحریف سخن امام علیه‌السلام شویم. یکی دیگر از فلسفه‌های گریه بر مصائب ائمّه ابـراز و عمل به دو رکن از ارکان دین یعنی تولّی و تبرّی است؛ آیا تحقیر امام، خوار و ذلیل نشان دادن اهل‌بیت علیهم‌السلام و جعل سخنان آنان، تولاّی اهل بیت است یا تولاّ به دشمنان آنان؟! مصداق‌های فراوانی هست، ولی ذکرهمین چهار مورد بس است پس از مطالب مستند یاد شده نتـیجه می‌گیریم مجـالس اهل‌بیت علیهم‌السلام دوای روح بیمار ماست تا به سوی خدا برگردیم، هرچند شأن اهل‌بیت علیهم‌السلام بسیار بالاتر از این‌ها و در اصل محبّتشان و توسّل به آن‌ها، اکسیر جاودانی و سعادت است. https://eitaa.com/astanevesal