چهار پاره قالب شعری جدیدی است كه همزمان با رواج شعر نو بوجود آمد که شاعر در هر دو بیت یک قافیه مستقل می آورد. گاهی به غلط از چهارپاره با عنوان رباعيات پيوسته نام می‌برند، که صحیح نیست؛ مهم ترین دلیلی که نمی‌توانیم چهارپاره را رباعیات پیوسته بدانیم نوع قافیه آرایی آن است، در رباعی مصرع های اول، دوم و چهارم قافیه دارند؛ اما در چهار پاره فقط مصرع های دوم و چهارم دارای قافیه هستند و در هر بند با قافیه ای مجزا آورده می‌شود. با این توضیح شاید بتوانیم بگوئیم چهار پاره متشکل از چند قطعه دو بیتی است. پس یک چهارپاره، ترکیبی است از چندین قسمت که هر کدام دو بیت باشند با وزن یکسان اما قافیه متفاوت، که قافیۀ هر دو بیت مستقل و با دیگر دو بیت ها تفاوت دارد . رعایت ردیف در قالب شعری چهار پاره همچون دیگر قالب های شعری است یعنی اینکه شاعر هم می تواند در سرودن شعرش ردیف را لحاظ کند و هم نیاورد با این تفاوت که در این قالب شعری دست شاعر بازتر است زیرا همانطور که گفته شد در قالب شعری چهارپاره در هر بند مستقل است لذا رعایت ردیف نیز تابع همان است یعنی اینکه ممکن است شاعر در دو بیت اول همراه قافیه ردیف را هم بیاورد اما در دو بیت بعدی که قافیه ای مجزا دارد ردیف را لحاظ نکند نمودار قرار گرفتن قافیه در شعر چهار پاره: *------------- ------------ *------------- ------------ @------------ ------------ @------------ ------------ #------------ ------------ #------------ ------------ ادامه مبحث و نمونه های شعر چهارپاره در فایل بعدی 👇👇