خدایا تو پناه منی زمانی که
 راه ها با وسعت خود درمانده ام کنند 
و زمین با آن وسعتش برمن تنگ شود 

عنقای قاف را هوس آشیانه بود
 غوغای نینوا همه در ره بهانه بود
 جایی که خورده بود می، آنجا نهاد سر
 دردی کشی که مست شراب شبانه بود
نیر تبریزی