كربلا كعبه جان است خدا مى ‏داند قبله هر دو جهان است خدا مى ‏داند گه كه در كعبه یكى سنگ بهشتى است ولى كربلا رشك جنان است خدا مى‏ داند هر كه را میل بهشت است به خلوتگه دل سوى آن كوى روان است خدا مى‏داند در طواف حرم قدس اباعبداللّه مرغ دل اشك فشان است خدا مى‏ داند بى قرار از غم آن مرقدشش گوشه او دل بى تاب و توان است خدا مى‏داند مُهرِ مهرش به دل و سینه تبدار بُو مِهرِ او حصن امان است خدا مى‏ داند روز محشر چو نكو بنگرى از داغ حسین روى هر سینه نشان است خدا مى ‏داند زیر بار غم جانسوز شهیدان خدا پشت افلاك كمان است خدا مى ‏داند