❌ مبادا پای ساخت و ساز به پارک ملی لار برسد؛ خطر در انتظار منبع آبی شهر تهران؛
تصویر ارسال شده برای روزنامه ایران نشان میدهد که سازهای بدریخت و ناموزون بتنی و سیمانی در میانه پارک ملی لار مدتهاست قد علم کرده. ساختمانی سه طبقه که به نظر میرسد جلوی تکمیل آن گرفته شده و بخشهایی از آن تخریب و استفاده از آن را غیرممکن کرده است. فرهاد زندی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان تهران به «ایران» میگوید: صاحب این ساختمان، از بومیان قدیمی منطقه بوده که با دریافت مجوز مقاومسازی، به سرعت و با پنهانکاری دور بنا را گسترش داده است. این فرد به صورت مخفیانه و در قالب لوازم و بارهای کشاورزی خود موفق شده که مصالح و 35 کارگر را به داخل پارک ملی وارد کند.
پارک ملی لار، در جایگاه منطقه حفاظت شده، سرمنشأ آب شرب استان و شهر تهران و بخشهایی از استان مازندران محسوب میشود؛ با وجود همه محافظتها اما این پارک، با مشکلاتی از سوی ساکنان آن، دست و پنجه نرم میکند. وجود عشایر، دامهای بیش از ظرفیت مجاز، شکار، آلایندگی آب و تخریب منابع طبیعی سالهاست که گریبانگیر این منطقه شده است. ساخت و ساز گویا سابقه چندانی در آن نداشته که به تازگی به دیگر مشکلات آن افزوده شده و به لیست بلند بالای «خوارها»، «پارک ملی خواری» هم اضافه شده است.
مجید قیدینژاد، کوهنوردی که چندی پیش در مسیر پیمایش خود از پارک ملی لار در نزدیکی رودخانه با
ساختمانی نیمهکاره مواجه شده، به «ایران» میگوید: ساختمانی به این عظمت چگونه در منطقه حفاظت شده که چندین پاسگاه محیطبانی دارد، قد علم کرده است. ورود خودروهای شخصی به همراه چادر برای شبمانی کوهنوردان ممنوع است اما چگونه چند کامیون مصالح و چند میکسر بتن برای ساخت این ساختمان به منطقه حفاظتشده، وارد شده است؟
او میپرسد بالاخره نام این منطقه را دشت بنامیم یا پارک ملی و یا منطقه شکارممنوع و یا حفاظت شده؟ در این منطقه هزاران رأس دام در حال چریدن هستند که به تخریب محیط منطقه دامن میزنند. تردد ماشین و موتورسواران آزاد است و نگرانیم که مبادا نوبت به ساخت و سازهای چند طبقه رسیده باشد.
اما کارشناسان محیط زیست عنوان دشت لار را درست نمیدانند و میگویند، برخی با خودداری از اصطلاح پارک ملی لار، درصدد هستند که قوانین ویژه پارکهای ملی شامل آن نشود و بتوانند به این منطقه دستاندازی داشته باشند. محمد حسینی امامی کارشناس ارشد تنوعزیستی و زیستگاهها، ضمن تأیید صحبتهای این کوهنورد به «ایران» میگوید: حدود یک سالی از احداث این ساختمان میگذرد، گویا دادستانی حکم تخریب آن را صادر کرده اما ظاهراً مسئولان مربوطه نتوانستهاند تمام ساختمان را تخریب کنند و فقط بخش اندکی از آن تخریب شده است.
فرمانده یگان حفاظت محیط زیست تهران میگوید: به محض اطلاع از این ساخت و ساز جلوی تکمیل آن گرفته شد. دادستانی حکم تخریب آن را صادر کرد و مجرم متعهد شد که به سرعت تمام مصالح و نخالههای ساختمانی را از منطقه خارج کند اما به دلیل شروع سرما، این پروسه به طول انجامید. همچنان پیگیر اجرای حکم هستیم.
زمستان گذشت، بهار نیز گذشت، تا چشم بر هم بزنیم تابستان هم میگذرد، اما این ساختمان نیمهتخریب همچنان در پارک ملی لار، عرضاندام میکند و نخالههای آن آلودگی محیط زیست را به دنبال دارند. البته تمام مشکلات پارک ملی لار به این ختم نمیشود. وجود عشایر و دام بیش از ظرفیت مجاز، منابع آبی این منطقه را در مرحله بحرانی قرار داده است. بهزاد ترحم، مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در واکنش به حضور دامها در این منطقه، به «ایران» میگوید: حوزه آبخیز سد لار از قدیمالایام جزو مراتع ییلاقی دامدارانی بوده که همهساله در تابستان احشام خود را از نواحی مختلف به این منطقه کوچ میدادهاند.
✍️ شهلا منصوریه (خبرنگار)
📸 تصاویر از مجید قیدینژاد
🌐 متن کامل مقاله در روزنامه ایران
www.atacg.ir
@atagroup
☘️عاشقان طبیعت ایران☘️