👆👆👆 🔹ایشان مى‏ فرمايد: «فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ الْحَقِّ لَمْ يَخْفَ عَلَى الْمُرْتَادِينَ وَ لَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْبَاطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ الْمُعَانِدِينَ؛ اگر باطل از آميختن با حق جدا مى‏ گرديد، بر كسانى كه طالب حقّند پوشيده نمى‏ ماند و اگر حق از آميزه باطل پاك و خالص مى‏ شد زبان دشمنان و معاندان از آن قطع مى‏ گرديد». چه تعبير جالب و گويايى، اگر در شكل اصليش نمايان شود خريدارى ندارد و اگر به صورت خالص عرضه شود زبان بهانه‏ جويان را قطع مى‏ كند، لذا بديهى است نه ، مشكل را حل مى‏ كند؛ چرا كه منافع آنها در باطل نهفته است و نه آنها را به مقصد مى‏ رساند؛ چرا كه مردم از آنها حمايت نخواهند كرد. اينجاست كه به سراغ آميختن حق و باطل مى‏ روند، همان چيزى كه تمام سياستهاى مخرّب دنيا را مى‏ توان در آن خلاصه كرد. 🔹امام علی (ع) در اين مورد مى‏ فرمايد: «وَ لَكِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْث‏ وَ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَيُمْزَجَانِ فَهُنَالِكَ يَسْتَوْلِی الشَّيْطَانُ عَلَى أَوْلِيَائِهِ وَ يَنْجُو الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللهِ الْحُسْنى‏؛ ولى بخشى از اين گرفته مى‏ شود و بخشى از آن و اين دو را به هم مى‏ آميزند و در اينجا است كه بر پيروان و دوستان خود مسلّط مى ‏شود و تنها كسانى كه مشمول رحمت خدا بوده ‏اند از آن نجات مى ‏يابند!». اين تعبير به خوبى نشان مى‏ دهد كه آميختن حق و باطل به يكديگر مانع از شناخت باطل نيست، هر چند به دقّت و كنجكاوى يا پرسش از آگاهان نياز دارد. به همين دليل امام علی (ع) مى‏ فرمايد: در گير و دار آميزش حق و باطل بر دوستان و پيروانش چيره مى‏ شود و خداجويانِ حق طلب، از خطر گمراهى در اين گونه جريانات در امانند. 🔹آرى و ممكن است در اين ميان ناآگاهانه در دام شيطان بيفتند؛ در حالى كه آنها نيز اگر و راهنمايى براى خود انتخاب مى‏ كردند، گرفتار چنين سرنوشتى نمى‏ شدند. به اين ترتيب مردم در برابر آميزش حق و باطل به سه گروه تقسيم مى‏ شوند: گروه اول همان «الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى» [۲] و به تعبير ديگر و مخلصند كه به لطف پروردگار از توطئه‏ هاى شوم فتنه جويان در امانند. گروه دوم هوى پرستان بهانه‏ جو هستند كه مى‏ خواهند به بهانه حق در راه باطل گام بگذارند و در واقع نيمه آگاهند و با پاى خود در دام شيطان مى ‏روند. گروه سوم افراد ساده لوحى هستند كه تشخيص حق از باطل در اين آميزه خطرناك براى آنها مشكل است و ناآگاهانه گرفتار دام شيطان مى‏ شوند مگر اين كه در پناه و فرزانه ‏اى جاى گيرند. پی نوشت: [۱] در اين زمينه به كتاب الغدير فى الكتاب و السنة و الادب، امينى، عبد الحسين، مركز الغدير للدراسات الاسلامية، قم، ۱۴۱۶ ق، چاپ اول، ج ۱۰ مراجعه شود. [۲] اين جمله اقتباس از سوره انبياء، آيه ۱۰۱ «إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى‏ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ» مى‏باشد كه به دنبال آيات مربوط به جهنم آمده، و اشاره به اين دارد كه اين گروه در جهنّم گرفتار نمى‏ شوند و از آنجا كه فتنه‏ هاى دنيا، جهنّم دنيا محسوب مى‏ شود حضرت علی (ع) مى ‏فرمايد اين گروه در دنيا نيز گرفتار فتنه‏ هاى شياطين نمى‏شوند. 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۲، ص ۵۶۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)