#حدیث_روز
💠 *«آغاز هفته وحدت»*
✳️ *به سنّت روزگار رسول باشیم؛ یعنی دست در دست هم و چشم بر آستانۀ پاک خداوند.*
✴️ مگر کلمات چه اندازه می‌توانند محور باشند و چه اندازه تفاوت است بین دو کلمه، اگر جوهر جان کلمات هر دو یکی باشد و اگر در پس این کلمات، تنها یک معنا خفته باشد؟
✳️ کلمۀ مهر، کلمۀ «پیوند» است و «وحدت» کلمه‌ای است به مهربانی دستانی که در هم می‌روند و نمازهایی که در کنار هم خوانده می‌شود؛ کلمه‌ای که می‌خواندمان تا بزرگ باشیم و در هر جای که هستیم با هم.
🍃 کلمه‌ای که می‌خواندمان تا «امّت واحده» باشیم و فتنۀ فتنه‌گران را به خودشان باز گردانیم.
🍃 کلمه‌ای که می‌خواندمان تا بر گِرد سنّت رسول گرد آییم که در قاموس صحابۀ بزرگوارش عراق و روم و زنگبار و ایران عجم و... معنا نداشت.
🍃 کلمه‌ای که می‌خواندمان تا در معنا یکی باشیم و در صورت نیز.
🍃 کلمه‌ای که می‌خواندمان تا بشکوه بایستیم بر افق تاریخ و سرود وحدت بخوانیم.
🍃 کلمه‌ای که کرد و لُر و ترک و بلوچ و فارس را به زیر یک سایه‌بان دعوت می‌کند.
🍃 کلمه‌ای که سرچشمه‌های ازلی و مقدّس را برای همگان به یک اندازه تقسیم می‌کند.
🍃 کلمه‌ای که میوه‌های وحی را برای همه می‌چیند. کلمه‌ای که درخت‌ها را برای همه سایه میدهد.
🍃 کلمه‌ای که همگان را از هر رنگ و نژاد بر سر یک سفره می‌نشاند و از غذای توحید اطعام می‌کند.
🍃 کلمه‌ای که مفسّر بزرگ تاریخ ماست؛ تاریخی که از محمّد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله شروع می‌شود و تا امروز و همیشه ادامه می‌یابد.
✴️ کلمه‌ای که به یادمان می‌آورد:
✨ *گرچه مرحب سپر انداخته خیبر باقی است
بت نگویید شکستیم که بتگر باقی است*
📚 «حوزه.نت»