⛔ مشکلات اقتصادی با همت و شجاعت و جدیت حل می شود نه مذاکره ☑ بعد از اقدام انقلابی مجلس در تصویب قانون "اقدام راهبردی برای لغو تحریمها"، رئیس جمهور و سایر مقامات دولتی و چهره های شاخص اصلاح طلب، به جای همراه شدن با مجلس و استقبال از قانونی که می تواند اقتدار آفرین باشد برای کشور و ملت، به مخالفت با آن پرداخته و تلاش دارند، مجلس و نیروهای انقلابی موافق این قانون را، مخالف بهبود اوضاع معیشتی مردم معرفی کنند. حسن روحانی و دولت اعتدال، بعد از بیش از هفت سال مذاکره که به بهانه رفع تحریم ها و بهبود اوضاع اقتصادی مردم انجام شد ولی هیچ نتیجه‌ای به دست نیامد، به جای عبرت گرفتن از گذشته، بازهم به دنبال گدایی مذاکره برای ماندن بیشتر در قدرت بوده و برای این گدایی نیز، چه بهانه ای بهتر از مشکلات معیشتی مردم که همیشه وجه المصالحه دولت اعتدال بوده اند. دولتی ها و صلاح طلبان، به جای تکیه بر توان داخلی، برای رفع مشکلات موجود، بازهم چشم به دستان بیگانه دوخته و امید دارند با تغییر در کاخ سفید نشینان آمریکایی، مشکلات چندین ساله کشور مرتفع شود. در این نوشته، نگاهی اجمالی می کنیم به راههایی که کاسبان مذاکره، تحقق آنها راه حل مشکلات اقتصادی می دانند. ۱- لغو تحریم‌ها. باید به این نکته توجه بشود که تحریم هایی که علیه ایران وضع شده است یک شبه و با تصمیم شخصی یک رئیس جمهور نبوده، بلکه بر اساس سیاست و دشمنی نظام استکباری، به سرکردگی آمریکا انجام شده و زمان زیادی هم از آن گذشته و خیلی از این تحریم ها تبدیل به قوانین پایه ای شده اند و لغو آنها اگر اراده ای هم برای لغوشان باشد، در کوتاه مدت امکان پذیر نیست و نمی توان روی آن حساب باز کرد. ۲-آزاد کردن پولهای بلوکه شده. طرفداران تئوری مذاکره، راه دیگر رفع مشکلات اقتصادی کشور را آزادکردن پول های بلوکه شده ایران در آمریکا می دانند ولی تجربه بیش از چهل ساله، نشان می دهد که بعید است این امر عملی شود. زیرا از زمان دولت سازندگی (هاشمی رفسنجانی) ایران به دنبال این امر است اما علی رغم امتیازاتی که به آمریکایی ها داده شد، آنها پول را برنگرداندند. ۳- رفع محدودیت‌های فروش نفت. اولاً، با توجه به تحریم های موجود، بعید است که از دامنه این محدودیتها کاسته شود و ثانیاً، اگر هم محدودیتها برداشته شود، هرچند ممکن است در کوتاه مدت اقتصاد بهبود پیدا کند، اما وابستگی بودجه به فروش نفت همچنان اقتصاد ایران را آسیب پذیر نگه می دارد. ۴- دریافت وام از صندوق بین المللی پول. امیدواری دیگر کاسبان مذاکره برای رفع مشکلات اقتصادی، امکان دریافت وام از صندوق بین المللی پول است که شاید خطرناک ترین راهکار برای اقتصاد کشور باشد. اقدامی که اگر محقق شود، اقتصاد ایران را به شدت وابسته می کند و ایران مجبور به اجرای سیاست های صندوق بین المللی پول در زمینه های مالی ، حقوق بشر (غربی) و... می شود که برای کشور و انقلاب، چیزی جز فاجعه نخواهد بود. 👇یادآوری چند نکته مهم: الف) تنها راه حل مشکلات اقتصادی کشور، حرکت به سوی اقتصاد بدون نفت و حمایت از تولید داخل است. باز کردن درهای واردات بی رویه موجب می شود تمامی تلاش های ایام گذشته از بین برود و تولید ایرانی ضربه جدی بخورد. ب) در بحث توسعه صادرات نیز، بهترین بازار موجود، همسایگان ما هستند که بدون دلار آمریکا هم می تواند صورت بگیرد. ۱۵ کشور همسایه ما بیش از ۱۰۰۰میلیارد دلار واردات دارند اما سهم ایران در تأمین نیاز های این بازار کم ریسک، تنها ۲درصد است. متاسفانه ما به دلیل سیاست تکیه به غرب، هنوز نتوانسته ایم از ظرفیت ۶۰۰میلیون نفری همسایگان خودمان استفاده کنیم. ج) ایران بازار ۸۰ میلیونی در اختیار دارد که اگر در اختیار کشورهای غربی قرار بگیرد، سود کلانی روانه بازارهای آنها خواهد شد. ضمن اینکه در بازار کشور های همسایه هم می تواند بسیار اثر گذار باشد. مسلما چیزی که برای آمریکا و اروپا از نظر اقتصادی ارزش دارد، بدست آوردن این بازار عظیم برای کالاهای خود است نه توانمند کردن اقتصاد ایران. در) مذاکره با آمریکا و طرفهای غربی تا زمانی که ایران ظرفیت های غیر فعال اقتصادی خود را فعال نکند، سم مهلک است. ضمن اینکه برای آمریکا و اروپائیان، مذاکره به موضوعات اقتصادی ختم نمی شود و براساس تجربیات گذشته، آنها با بهانه اینگونه مذاکرات، به دنبال اهداف سیاسی و تحمیل شرایط خود در زمینه های دفاعی و امنیتی، حقوق بشر غربی، فعالیتهای منطقه ای و... می باشند رهبر معظم انقلاب می فرمایند: "مشکل اقتصاد کشور نداشتن راهکار یا ندانستن راهکار نیست؛ آنچه ما نیاز داریم، یک همّت و شجاعت و اهتمام جدّی و پیگیری است."