🔴علی علیه السلام و محرومان🔴 ▪ایثار خاندان نبوت : شب فرا رسید، هنگام نماز عشاء بود، مسلمین در مسجد مدینه برای ادای نماز با پیامبر(ص) جمع شده بودند، نماز عشاء به جماعت خوانده شد. پس از نماز، هنوز صف های نماز برقرار بود که مردی از میان صف برخاست و به حاضران گفت: «من مردی غریب و گرسنه هستم، از شما تقاضای غذا دارم.» پیامبر(ص) فرمود «از غربت و غریبی، سخن مگو که با یاد آن رگ های قلبم بریده می شود، بدان که افراد غریب چهار عدد هستند: 1- مسجدی که در میان قبیله و قومی باشد؛ ولی در آن نماز نخوانند. 2- قرآنی که در دست مردم باشد و آن را نخوانند. 3- دانشمندی که در میان جمعیتی قرار گیرد؛ ولی مردم به او بی اعتنا باشند و او را تنها بگذارند. 4- اسیری که در میان کافران خدانشناس باشد.» سپس پیامبر(ص) رو به به جمعیت کرد و فرمود: «کیست در میان شما که عهده دار مخارج زندگی این مستمند شود تا شایسته بهره مندی از فردوس بهشت گردد؟» در میان جمعیت، امام علی(ع) برخاست و اعلام آمادگی برای رسیدگی به امور آن فقیر کرد، دست فقیر را گرفت و به خانه اش برد، و جریان را به فاطمه (س) گفت. در خانه غذایی جز به اندازه یک نفر نبود با این که علی(ع) و فاطمه(س) و فرزندانشان گرسنه بودند و علی(ع) در آن روز، روزه بود و هنگام افطار، نیاز به غذا داشت. فاطمه (س) جریان را به عرض علی(ع) رساند، در عین حال، علی(ع) فرمود: «آن طعام را حاضر کن.» فاطمه (س) غذا را حاضر کرد، علی(ع) به آن غذا نگاه کرد، دید کم است، با خودش گفت: «اگر از آن غذا بخورم، مهمان سیر نمی شود، و چنانچه از آن نخورم، مهمان هم از آن غذا نخواهد خورد.» (و یا غذا برای مهمان ناگوار خواهد شد.) طرحی به نظر علی(ع) رسید و آن این بود که به فاطمه (س) آهسته فرمود: «چراغ را روشن کن؛ ولی در روشن کردن چراغ، دست به دست کن و طول بده، تا مهمان از غذا بخورد و سیر شود.» و خود علی(ع) نیز دهانش را می جنبانید و وانمود می کرد که غذا می خورد و فقیر بی آن که متوجّه شود، به طور کامل غذا خورد و سیر شد و کنار نشست و باز از غذا ماند، خداوند به آن غذا برکت داد، همه افراد خانواده از آن غذا خوردند و سیر شدند. صبح وقتی که علی(ع) برای ادای نماز به مسجد رفت، پیامبر(ص) از او پرسید: «با مهمان چه کردی؟ آیا غذایش دادی؟» علی(ع) فرمود: «آری! سپاس خداوند را که کار به نیکویی انجام شد.» پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: «خداوند به خاطر مهمان نوازی تو و اشتغال به چراغ و نخوردن غذا تعجب کرد و جبرییل، این آیه را در شأن شما خواند: «و یؤثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصة»: «آن ها، تهی دستان را بر خودشان مقدم می دارند، اگر چه نیاز سخت به آن (غذا) داشته باشند.» 📚علی علیه سلام و محرومان ✍🏻عباس عزیزی‏ 📡 @atre1o1 🇮🇷