متن ترجمه روایت بطور کامل،از کتاب تحف العقول 👇 . روزی امام باقر علیه السلام با جابر بيرون شد و بجابر مي فرمودند : جابر!بخدا سوگند،شب را غمگين و دل نگران به صبح رساندم،پرسيدم:فدايت گردم!غم و دل نگرانيتان براى چيست‌؟براى دنيا؟!فرمود:نه جابر بلكه غم و اندوهم نگرانى از آخرت است،جابر!هر كس آن پاكى حقيقت ايمان بر دلش وارد شود ديگر كمتر توجّهى به هيچ زيور دنيائى نكند،براستى خوشى بزيور دنيا فقط‍‌ و فقط‍‌ بازى است و سرگرمى،و بى‌شكّ‌ سراى آخرت،زندگانى[راستين]است. جابر!در خور و شايستۀ فرد مؤمن نيست كه به خوشى زندگى اين سرا تكيه و اعتماد كند،و اين را بدان كه دنياپرستان همان جماعت غافل و فريبكار و نادانند،و دل‌دادگان به آخرت همان مؤمنان و عمل‌كنندگان(تلاشگران)و زاهدانند كه اهل دانش و فهم،و نيز اهل انديشه و اندرز و آزمونند،كه بهيچ وجه از ياد خدا بودن خسته و ملول نمى‌شوند. جابر!اين را بدان كه بدون هيچ شكّى پرهيزگاران همان توانگرانند،كه اندك از دنيا بى‌نيازشان ساخته،و هزينه و خرجشان ناچيز است،اگر كار خيرى را فراموش كنى بيادت آورند،و چون آن را انجام دهى ياريت كند،خواست دل و لذّتشان را پشت سر انداختند،و طاعت پروردگارشان را پيش رويشان مقدّم داشتند،و به راه خير و ولايت دوستان خدا نگريستند،پس در نتيجه به آنان دل بستند و بديشان گرويدند و از آنان پيروى كردند. [جابر!]خود را در دنیا چنان منزل ده که گویی ساعتی در آن منزل داری و سپس از آن کوچ می‌کنی،يا همچون ثروتى دان كه در خواب بينى كه بدان بهره‌مند شده و بدان خاطر خوشحال و مسرور گردى،سپس از خواب بيدار شوى در حالى كه هيچ چيزى در دست ندارى،و من تنها بدين جهت برايت مثالى زدم تا در صورت توفيق الهى در آن انديشه كنى و آن را بكار بندى. پس اى جابر،آنچه از آئين و حكمت الهى كه بتو سپردم آن را نگهدار،و از در خيرخواهى وارد شو و ببين كه خداوند در زندگيت و بطور كلّى در نزد تو داراى چه مقامى است،پس همان براى تو نزد خدا-چون بسوى او باز گردى-پيمان و ضمانتى خواهد بود.ببين كه اگر اين سرا در نظرت[غير از]آن چيزى بود كه برايت تعريف كردم،در اين صورت همين امروز[بدون از دست دادن فرصت]از آنجا به سراى خشنودى(يعنى آخرت)كه گله پذير است نقل مكان كن ،پس چه بسا شخصى كه براى رسيدن به هدف دنيائى حرص مى‌زند،چون بدان رسد وبال آن گريبانش را بگيرد و بدان سبب بدبخت شود،و چه بسا فردى كه امرى از امور آخرت را ناخوش دارد ولى چون بدان رسيده همان مايۀ سعادتش شده است(يعنى همان كار را كه ناخوش مى‌داشت موجب خوشبختى و سعادتش گرديد). 📚بحارالانوار ج۷۵ ص۱۶۵ 📚تحف العقول / ترجمه جعفری ; ج ۱ ص ۲۶۷ ڪانال عطر قـــ💗ــــرآن 🆔 @AtreQuran