نود پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- پيشوايان كفر، هم به گمراهى خود اعتراف مى‌كنند و هم مسئوليّت اغفال و گمراه كردن پيروان خود را مى‌پذيرند. «فَأَغْوَيْناكُمْ» ولى مسئوليّت قهر و غلبه و سلطه را نمى‌پذيرند. 2- زمينه و عامل انحراف، از درون منحرفان است نه بر اثر فشار بيرون. 3- بالاخره پيشوايان شرك در روز قيامت به توحيد و ربوبيّت الهى اعتراف مى‌كنند. 4- در دنيا وعده و وعيد خداوند به گوش سران شرك رسيده است و از روى تعمّد منكر شده‌اند. 5- انسان موجودى آزاد از جبر اجتماعى و فرهنگى است. 6- گمراه بودن، زمينه‌ى گمراه كردن است. 7- خداوند در عذاب پيشوايان و پيروان كفر عادل است. 8- مردم عادى هم در پديد آمدن نظام و يا افراد فاسد و هم در رشد و تقويت وبقاى ظلم آنان مؤثّرند. زيرا اگر سهم يا اثرى نداشته باشند در عذاب شريك نمى‌بودند. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄– ╭─┅🍃🌸🍃🌸🍃┅─╮ @atrgolenarges313 ╰─┅🍃🌸🍃🌸🍃┅─╯