🔰 تعزیه و شبیه خوانی در ایران و اروپا سابقه بسیاری دارد.در ایران پیش از اسلام,نمایشنامه های سوگ سیاوش و یادگار زریران در دوره ی ساسانیان رواج داشت ,اماتعزیه به صورت امروزی,از دوره ی دیالمه آغاز شد. شبیه خوانی در دوران صفویه,به اوج خود رسید و در دوره ی قاجار پیشرفت چشمگیری کرد. 🔰در این راستا ,محله ی دینان هم بی نصیب نماند و بزرگانی در این زمینه,فعالیت هایی داشتند,ازجمله این افراد زنده یاد عبدالغفار دینانی بودند که علاوه بر اجرا و نقش آفرینی ,در کنار بزرگانی چون مرحوم دهکردی ,میرسلیمان کاشانی و ابراهیم یزدی ایفای نقش می کرد.ایشان دارای صدای خوش و پرطنین بودند و از اساتید آن روزگار محسوب می شدند. 🔰با روی کار آمدن رضا خان,تعزیه محدود شد.رضا خان سعی در متلاشی کردن هنرهای اسلامی به ویژه تعزیه و جایگزین کردن هنرهای غربی بود. 🔰در این زمان,دینان پایگاه بزرگ تعزیه ی اصفهان بودو افرادی هم چون مرحوم حاج علی جعفری(جیحون), میرزا معال الدین توسلی (احقر)ملاعلی اصغر محمدی ,ملا لطف الله صمدی,ملا مهدی صمدی ,حاج یدالله ابراهیمی,ملا عبدالرحیم توسلی(توسلی),ملا علی صمدی ,حاج حسین توکلی حاج عباسعلی محمدی ,حاج رجبعلی جعفری ,مصیب ابراهیمی ,کربلا مرادعلی باقری(میر عزا) ,حاج رضا علی ومحمد تقی تقیان وشکرالله محمدی و بزرگانی دیگر,به برگزاری و اجرای تعزیه می پرداختند. و سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی ,بار دیگر تعزیه و شبیه خوانی دچار رکود شد اما طولی نکشید که این هنر مذهبی جایگاه خودرا درایران یافت. ✍سعید توکلی @avayedinanhttps://eitaa.com/joinchat/1693319236C