مقصود از آل ابراهیم، متابعین ابراهیم‌اند نه فرزندان او. در قرآن غیر از آل ابراهیم و آل عمران، سخن از آل لوط، آل موسی، آل هارون، آل یعقوب، و آل داوود، و البته بارها سخن از آل فرعون آمده و این نشان میدهد که هم حق و هم باطل هوادارانی دارند که آنقدر رنگ آن را میگیرند که داخل در "آل" آن میشوند. آل کسی یعنی هوادارانی که از حیث متابعت، جزئی از او شده‌اند.
در صلوات هم که دعایی است مفروض و مستجاب، میگوییم: الهمّ صلّ علی محمد و آل محمد. صلوات در اصل طلب صلاة یا نور است برای محمد و آلش. اما فایده این صلوات یا طلب نور برای پیغمبر، برای خود مؤمنان چیست? قانونی در هستی است که هرکس خیری برای دیگری بخواهد، علاوه بر شمول آن خیر به آنکس، خودش هم از عین همان خیر برخوردار میگردد. این، عدل خداست. تازه چون خیر خواسته و از خدا خواسته و برای ذوی‌الحقوق و تشکر از آنها خواسته، خدا از فضل خویش بر آنچه به خودش میرسد میافزاید. پس، صلواتِ ما بر پیامبر(ص) خود ما را غرق در صلوات میکند و ذره‌ذره از ظلمات به نور خارج میکند و مشمول رحمت خاص خدا میگرداند. طبق روایات باید در صلوات بر پیامبر(ص)، آل او را نیز شریک کنیم و بهره خود را فزون سازیم. آل محمد کسانی‌اند که رنگ محمدی دارند و پیرو راستین اویند. در رأس ایشان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است و سپس اولیاء الهی. خود ما اگر شیعهٔ راستین محمد و واقعاً مؤمن باشیم، به نصّ روایاتِ مُستفیض، جزء آل‌محمدیم و مشمول مستقیم صلوات خود. یعنی با دعای"الهم صل علی محمد و آل محمد" – چون صلوات یک دعاست و به صیغه دعایی انشاء ميشود – میگوییم خدایا بر محمد و آل او که من هم در صف‌النعال ایشانم صلوات فرست.
دلیل دیگرِ اینکه مقصود از آل ابراهیم، متابعان اوست، این دعای شریف است از زبان ابراهیم(ع) که: فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ [سوره إبراهيم : 36] هرکس از من پیروی کند از من است و هرکس عصیان کند، خدایا باز هم تو غفور و رحیمی!
کمی جلوتر در همین سورهٔ آل عمران آمده: إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ [سوره آل عمران : 68] نزدیکترین کس به ابراهیم، متابعان او و محمد و مؤمنانِ به محمد اند. چنین کسانی را خدا زیر پر و بال ولایتش گرفته.
پس ما هم اگر متّقی و مُتابعِ قرآن باشیم، از آل ابراهیم و طبق این آیه، برگزیدهٔ خداییم. خدا ما را اصطفاء کرده و شرافتی بالاتر از این نیست. هیچ‌کجای قرآن مثل این آیه، مؤمنین شرافتِ بَدوی نیافته‌اند.