خلاصه کلام علامه این است که اگر بنده با تمام وجود فقری خود خدا را یاد کند، خدا هم با تمام خدایی بودن خود که جامع همه اسما و صفات است بنده را یاد می کند و لازمه آن این است که بنده در این ذکر خدا به مقام خلیفةاللهی می رسد. و مقام«علَّم آدم الاسماء کلَّها» تحقق می یابد. این مطلب حضرت علامه خیلی خیلی قیمت دارد.