مادرا شبیه هیچ کدوم از مخلوقات خدا نیستن... عجیبه که همیشه نگرانِ ثانیه‌های زندگی بچه‌هاشونن ... عجیبه که در بدترین شرایط هم هیچ وقت بهشون پشت نمی‌کنن، قهر نمی‌کنن، هوای بی‌قراری هاشونو دارن... تنها کسی هستن که هیچ گره کوری به قلب و احساس بچه‌هاشون نمی‌زنن و حتی زخمایی که به دل اونا نشسته رو ترمیم می‌کنن... عجیبه که مادرا رو هم خدا آفریده و مارو هم خدا آفریده...! به قول شاعر که میگه: هر دو انسانیم اما این کجا و آن کجا؟