خلاصۀ بحث شب نهم محرم یکشنبه 24 تیرماه 1403 موضوع: عبودیت 💠 اگر بخواهند به کسی مقاماتی معنوی عطا کنند ابتدا به لیاقت او نگاه می کنند و اگر لیاقت او محرز شود به ظرفیت او نظر می نمایند. این دو عنوان نیز فقط از طریق امتحانات الهی مشخص می شود. 💠امام حسین علیه السلام می فرماید: انسان ها بندۀ دنیا هستند. زیرا دنیا مملو از جذبه ها و جلوه های بسیار است و اگر انسان با خودش کار نکند گرفتار این جلوه ها می شود و زمین می خورد. سپس می فرماید: دین و دینداری نیز بازیچۀ زبان آنهاست و تا زمانی ادامه دارد که زندگی دنیوی آنها به جلو رود. ولی اگر در منگنۀ بلا بیفتند، دینداران بسیار اندک می شوند. 👌 انسان ها غالبا از دین دم می زنند در نماز جماعت شرکت می کنند و واجبات الهی را انجام می دهند ولی تا زمانی که انجام این واجبات با دنیای آنها در تعارض نباشد و الا دنیا را ترجیح می دهند. 📌 وقتی مسلم بن عقیل وارد کربلا شد افراد بسیاری دور او را گرفتند و حدود هجده تا بیست و پنج هزار نفر نیز با او بیعت کردند. اما هنگامی که عبید الله بن زیاد آنها را تهدید کرد حتی از ظهور در نماز جماعت او سر باز زدند. 📌 کسانی که با حسین علیه السلام نیز وارد مکه شدند بسیار بودند ولی وقتی امام به سوی کوفه حرکت کردند، در میان راه جملاتی را بیان کردند که خبر از شهادت می داد اندک اندک از حضرت جدا شدند. ⛔️ خداوند در قرآن در سورۀ فتح از گروهی سخن می گوید که از رفتن به جبهه سر باز می زدند و به عنوان بهانه به پیامبر می گفتند: که ما تصمیم به همراهی با شما داریم ولی به سبب داشتن اهل و عیال و داشتن زمین زراعی و کِشت نمی توانیم، در نتیجه برای ما استغفار کن تا خداوند از گناه ما بگذرد. این گروه چیزهایی بر زبان جاری می کنند ولی در دلشان چیز دیگری وجود دارد. سپس اضافه می فرماید: واقعیت این است که آنها تصور می کردند پیامبر و مؤمنان در همان جنگ به شهادت می رسند در نتیجه اوضاع دست دشمن می افتد. این گروه در و اقع می خواستند تدبیری اندیشیده باشند که اگر حکومت به دست دیگران افتاد، بتوانند در آن دستگاه نیز حضور داشته باشند و به عنوان مخالف شناخته نشوند. ⛔️ افرادی از همین قبیل بعد از جریان غدیر که 134 هزار نفر با امیر مؤمنان ع بیعت کردند، وقتی رسول خدا ص از دنیا رفت با کسانی که سقیفه را بر پا کردند مخالفت ننمودند. سپس پس از 25 سال خانه نشینی امیر مؤمنان وقتی با حضرت بیعت کردند، با معاویه جنگ نکردند، تا جایی واقعۀ نهروان رخ داد و از دلِ آن، ابن ملجم بیرون آمد که حضرت را شهید کرد. در زمان امام حسن ع نیز با آنکه به حضرت وعدۀ یاری داده بودند با اموالی که معاویه در اختیار آنها می گذاشت از حضرت جدا می شدند. سرانجام در جریان کربلا نیز به حمایت از عبید الله بن زیاد برخاستند و اباعبد الله و اهل بیت او را به شهادت رساندند. ✅ خداوند در توصیف مؤمنان راستین می فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ‏ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ» مؤمنان واقعی کسانی هستند که پنج خصوصیت داشته باشند: ایمان به خدا و رسول داشته باشند، سپس هرگز در دین شک نکنند، با مال و جانشان نیز در راه خدا اقدام کنند. افرادی مانند طلحه و زبیر سالیان سال با امیر مؤمنان ع بودند ولی وقتی دیدند پست خاصی به آنها داده نشد درب خانۀ حضرت آمدند. مشاهده کردند حضرت چراغی را خاموش کردند و چراغ دیگری را روشن نمودند. حضرت فرمود: تا به حال مشغول انجام امور بیت المال بودم در نتیجه از روغن بیت المال استفاده می کردم ولی الآن کار شخصی پیش آمده است و نمی توان از روغن بیت المال استفاده کرد. آنها نگاهی به هم انداختند و وقتی دیدند حضرت در مورد چند قطره، اهل رعایت است آیا پست خاصی به ما می دهد؟ از حضرت فاصله گرفتند و جنگ جمل را راه انداختند.