🔸به نام حضرت دوست🔸 ▪️دوستان عزیزم! حقیقتا ما از صحیفه ی سجادیه محروم هستیم. به قول شاعر، آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم. ▪️ الکلام این که مدتی پیش داشتم صحیفه میخواندم، به این عبارت رسیدم که اللَّهُمَّ يَا مُنْتَهَى مَطْلَبِ الْحَاجَاتِ(خدایا! ای نهایت درخواست و تقاضای نیازها.)؛ دیدم همین یک جمله برای عبرت یک عمر کافیست. همینکه بدانیم، آخرِ همه ی نیازها، آخرِ همه ی دست و پا زدن ها، جهتش به سمت حضرت جان است وبس. یعنی خواه ناخواه، از هر کسی، چیزی بخواهیم، در حقیقت از او طلب کرده ایم. حتی اگر خودمان هم متوجه این مساله نباشیم. ▪️به قول جناب فیض کاشانی: گر ز تو رو كنم بغير، ور به تو رو كنم زغير جانب توست هر دو سِير، بى تو بسر نمى‌شود 🔸یعنی به هر کسی رو کنم، در حقیقت از تو طلب کرده ام. علتش هم مشخص است!! چرا که همه ی انسانها،حتی قوی ترینشان، مثل خودمان فقیر ومحتاج هستند؛ 🔸و آقا امام سجاد میگوید که وَ قُلْتُ سُبْحَانَ رَبِّي كَيْفَ يَسْأَلُ مُحْتَاجٌ مُحْتَاجاً وَ أَنَّى يَرْغَبُ مُعْدِمٍ اِلَي مُعْدِمٍ؛ اگر بخواهم خودمانی ترجمه کنم این میشود که: و چقدر ضایع وخنده دار هست که فقیری بر در خانه ی فقیری دیگر، به گدایی برود. 🔸 بیایید کمی به خستگی عمیق وفسیل شده ی درونمان توجه کنیم! علتش چیست؟ علتش توقعات برآورده نشده ای است که از دیگران داریم؛ و دریغا که اگر به این مساله توجه میکردم، عمری خودم را در طلب از دیگرانی چون خودم، به خاک و خون نمیکشیدم. 🔸حال میفهمم توجه به این حقیقتی که امام سجاد یادمان دادند، چه آرامشی میتواند در قلبمان به پا کند. ♦️پ.ن: برای دستیابی به گوهر های ناب بیشتر ر.ک دعای13 صحیفه ی سجادیه