امیرالمؤمنین(علیه آلافُ التَّحِیَّهِ وَالثَّناءِ) در عبارتى كه به ابوعبدالله‌ جدلى فرمودند: آيا خبر ندهم تو را به أنف و عين مهدى‌[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف]؟ عرضه داشت: آرى! پس آن حضرت دست مبارک به سينۀ خود زد و فرمود: من. صاحب مکیال می‌گوید: أنف به معنى سيّد و آقا در امور است، و عين به معنى آن است كه مثل خود شىء باشد. پس آن حضرت انف مهدى است يعنى مقتداى او در افعالش و عين او، انگار خود اوست در زهد و عبادت و شيوه و شجاعت و ساير خصوصيات و ويژگى‌هاى آن حضرت. و اين استعمال شايع و متعارف است كه در محاورات و گفتگوهاى معمولى نيز راه دارد. مثلا به چيزى كه شباهت كاملى به چيز ديگر دارد، مى‌گويند: اين عين آن است. و امّا اين‌كه انف در لغت عرب به معنى سيّد و مقتدى باشد در گفتۀ شاعر شاهد دارد كه گفته: «قوم هم الأنف و الأذناب غيرهم...»؛ قومى كه انف و مقتدا هستند و دنباله‌گان غير آنان مى‌باشند. مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۱۴۵ https://eitaa.com/az_o_bego