مرحوم عماد افروغ در یکی از آخرین سخنانش گفت: اولین آسیب حذف حجاب، کمرنگ شدن حضور اجتماعی متدین‌ها خواهد بود. خیلی‌ها دارند تقلا میکنند؛ ولی مذهبی‌ها و ارزشی‌ها «حضورِ بدون‌کُنش در محیطهای آلوده» را صحیح نمیدانند. هم تاریخ این را تأیید میکند؛ هم رفتارشناسی مذهبی‌ها: عموم معتقدان به تمام ادیان الهی، محیط‌های آلوده را «ترک» میکنند. بر این پایه، «مانور حجاب» متأسفانه طرحی نیست که آفتاب صبح را ببیند. محیط جامعه اگر کثیف شود و کثیف بماند؛ مذهبی‌ها بی‌بروبرگرد انزوا را ترجیح خواهند داد. ما البته میتوانیم آنان را متهم‌ کنیم به «فرار از هزینه» ولی آنها جواب نسبتا محکمی دارند: خدا از ما «اموال و انفس» را می‌خرد؛ یعنی مادیات است که در راه خدا آسیب می‌بیند؛ قرار نیست به اسم مبارزه برویم به محیطهایی که ممکن است معنویات‌مان آسیب ببیند! کسی تضمینی نداده که ما مذهبی‌ها به فضاهای آلوده برویم؛ و اساسا مذهبی‌ باقی بمانیم. ما آخرت‌مان را اسلحه‌ی شلیکِ «نه لزوما نتیجه‌بخشِ شما» به دنیاپرست‌ها نمی‌کنیم. شما از ابزارهای اقتدارتان علیه فاسقان استفاده نکردید؛ چون گفتید «مصلحت نیست» چطور مصلحت است که ما آخرتِ «از جان عزیزترمان» را به خطر بندازیم؟! ما حاضر بودیم در جنگ علیه این فسق علنی، بمیریم؛ شما گفتید نه! انسجام برهم میخورد. حالا میگویید پایبندی‌های‌مان را برداریم و ببریم وسط فاسقان، و در کنار آنها حضوری ساکت و قبرستانی داشته باشیم؛ تا دیده شویم؟! اگر همان وسط قلب‌مان از دست رفت چه؟ از پایمان لغزید شماها جواب می‌دهید؟ کدام پیامبر به اصحابش گفته به میان فاسقان بروند حتی اگر خوف لغزش دارند؟! قضیه به این سادگیها نیست همسنگرهای عزیز... ارزشی‌ها به محیطهای آلوده‌شده نمی‌آیند؛ و این به تعبیرِ مرحوم افروغ، تازه اولین آسیبی است که جامعه خواهد دید. اگر حکومت برایش مهم است که ارزشی‌ها وجود و حضور داشته باشند در جامعه؛ قصه‌ی ‌«بی‌حجابیِ بی‌هزینه» را باید برای همیشه تمام کند. ما دیروز گفته بودیم؛ امروز هم می‌گوییم: بالآخره در یک نقطه مجبور خواهید شد از ابزارهای اقتدارتان علیه فاسقان و فاجران استفاده کنید؛ اما گاهی آنقدر دیر قانع به «استفاده از قهریه» می‌شوید که مردم عادی «درکی» از چراییِ ورود مقتدرانه‌ی شما پیدا نمیکنند؛ و آنگاه مجبور می‌شوید برای هر کنش مقتدرانه‌ی لازم، بسیار بسیار هزینه بدهید.