در حدیثی از امام صادق علیه السلام در این باره آمده است: «ای مُفَضّل، در منافع شب و غروب آفتاب تأمّل نما، که اگر غروبی برای آفتاب نبود، برای مردم، آسایش و قراری نبود؛ در حالی که انسان ها نیازمند آسایش و راحتی نیز هستند، تا بدن آنها آرام گیرد و برای برانگیخته شدن قوّه هاضمه، جهت هضم غذا و نفوذ غذا به تمام اعضای بدن، حواس آنان متمرکز گردد. از اینها گذشته، حرص و طمع، انسان ها را به مداومت در کار وادار می کند، تا جایی که بدن آدمی سخت خسته و وامانده می شود؛ و بسیاری از مردم هستند که اگر شب نمی بود، برای آنان آسایش و قراری نمی بود، از بس که برای کسب دنیا و جمع آوری مال، حرص و طمع می ورزند. همچنین اگر شب نمی بود، زمین به واسطه حرارت و دوام تابش آفتاب، گرم و داغ می شد و هرچه در آن از حیوان و نباتات هست، از بین می رفت. از این رو، خداوند تبارک و تعالی به حکمتش چنین مقدر کرد که آفتاب، ساعاتی را با غروب خود پنهان بماند، تا اهل زمین پس از آنکه در سایه روشنایی آن، احتیاجات خود را رفع کردند، پس از غروب آن، آرام شوند و قرار گیرند». (امام صادق علیه السلام، 1382: 99 و 100) #حدیث ╭─┅🍃🌸🍃┅─╮ 🌸@Azadye_Hejab🌸 ╰─┅🍃🌸🍃┅─╯