#پاسخ_به_شبهه قسمت دوم: پرسش 1. آیا درست است که در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) حجاب اختیاری بود و اجباری برای پوشش اسلامی برای زنان غیرمسلمان نبود؟ ✅عدم نیاز به الزام حکومتی حجاب در عصر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم): یادآوری این نکته ضروری است که پوششهای زننده جوامع کنونی از اختصاصات عصر و زمان ما و ارمغان نوظهور فرهنگ غربی است و الا این میزان از برهنگی و پوششهای مهیّج در عصر پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمهی اطهار(علیهم السلام) حتی در میان کفار باب نبوده و بر خلاف آنچه در پرسش مطرح گردیده، در ادیانی همچون یهود و مسیحیت احکام واقعی سختتر از احکام دین اسلام بوده، این سختگیری در مورد پوشش زنان نمود بیشتری داشته است. شهید مطهری در این باره میگوید: در ایران و در بین یهود و مللی که از فکر یهود پیروی میکردند حجاب به مراتب شدیدتر از آنچه اسلام میخواست وجود داشت. در بین این ملتها وجه و کفین هم پوشیده میشد، بلکه در بعضی از ملتها سخن از پوشیدن زینت زن و چهره زن نبود، سخن از پنهان کردن زن و به اصطلاح «قایم» کردن زن بود و این فکر به صورت عادت سفت و سختی درآمده بود. اسلام گرچه پوشانیدن وجه و کفین را واجب نکرد ولی تحریم هم نکرد، یعنی اسلام علیه پوشانیدن چهره قیام نکرد و باز گذاشتن را واجب ننمود و در نتیجه ملتهای غیرعرب که مسلمان شدند از همان عادت و رسم دیرین خود تبعیت کردند. ویل دورانت در صفحه 30 جلد 12 تاریخ تمدن (ترجمه فارسی) راجع به قوم یهود و قانون تلمود مینویسد: «اگر زنی به نقض قانون یهود میپرداخت چنانکه مثلاً بیآنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم میرفت و یا در شارع عام نخ میرشت یا با هر سنخی از مردان درد دل میکرد یا صدایش آن قدر بلند بود که چون در خانهاش تکلم مینمود همسایگانش میتوانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.» بنابراین زنان یهود و نصاری حجاب نسبی داشتند و به آن پایبند بودند، و اگر زنان مسیحی و یهودی کشف حجاب میکردند، بر خلاف آموزهها و دستورات کتابهای آسمانی آنها – البته تحریف نشده آن – بود. بر همین اساس لزومی جهت طرح این موضوع از سوی پیامبر اکرم و حضرت علی(علیهما السلام) وجود نداشته و گزارشی در تاریخ مبنی بر این که رعایت حجاب زنان یهود و نصاری پس از تشریع حجاب؛ از سوی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) اجباری بوده باشد، وجود ندارد، مگر از باب امر به معروف و نهی از منکر که یک تکلیف شرعی بوده و ممکن بود مسلمانان در مقابل بدحجابی اهل کتاب نهی از منکر نمایند؛ همان طور که نسبت به بدحجابی زنان مسلمان نهی از منکر انجام میشد. البته باید توجه داشت بدحجابی در آن موقع مشکل چندان حادی نبوده، بهطوری که اقتضا کند تا نسبت به آن اجبار و الزامی صورت پذیرد، بلکه طبق روایات، گناهانی؛ مانند شراب خواری، ازدواج با محارم، رباخواری و زنا در آن موقع رایج بوده و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز هنگام انعقاد عقد ذمّه با یهودیان و مسیحیان ترک این موارد را شرط فرمود، و آنان هم متعهد شده بودند که چون در پناه و حمایت حکومت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بودند، باید به قوانین و احکام شرعی احترام گذاشته و آشکارا در اجتماع مرتکب این گناهان نشوند.