يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾ (آن هنگام به اهل ایمان خطاب لطف رسد که) ای نفس (قدسی) مطمئن و دل آرام. ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾ به حضور پروردگارت باز آی که تو خشنود به (نعمتهای ابدی) او و او راضی از توست. فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ باز آی و در صف بندگان خاص من در آی. وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾ و در بهشت من داخل شو.