يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
(آن هنگام به اهل ایمان خطاب لطف رسد که) ای نفس (قدسی) مطمئن و دل آرام.
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾
به حضور پروردگارت باز آی که تو خشنود به (نعمتهای ابدی) او و او راضی از توست.
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾
باز آی و در صف بندگان خاص من در آی.
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾
و در بهشت من داخل شو.