. علیه‌السلام کیاست‌داشت، اما مثل‌حیدربود در میدان که تیغ تیز میدان می‌دهد سَیّاس را برهان سراسرعزت‌وفتح‌است و باطل‌کردن‌نیرنگ اگر هم بسته‌باشدمجتبی بادشمنش پیمان حسن تنها نه در منزل اسیر حیلۀ زن بود که بین لشکر خود بود تنها بین نامردان حسن البته تنها نیست وقتی در کنار او حسین‌وزینبش هستند با عباس یک گردان به بازو حرز حیدر، بر سرش عمامۀ احمد به روی‌لب همیشه ذکر مادر داشت تا پایان بپرس از کوچه‌ها بعد از علی‌بن‌ابی‌طالب کدامین‌شانه در تاریکی شب می‌بَرَد اَنبان؟ کسی‌که گَرد‌فرشش را تبرّک می‌برد جبریل نشسته‌باموالی روی‌خاک‌وخورده آب و نان مُعزّالمؤمنین‌است او بپرس‌از مردم نجران کریم‌اهل‌بیت‌است او بپرس از سورۀ‌انسان «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .