مردمیسازی دین در عرصه مدیریت شهری
امسال که روز طبیعت یا همان سیزدهبهدر با شهادت امیرالمومنین علیهالسلام مصادف شد، نگرانی از هنجارشکنی عدهای، ساختارهای سیاسی و سیاستی را بر آن داشت تا قسمتی از اماکن تفریحی و گردشگری را تعطیل اعلام کنند.
جدا از این که ساختار باید بداند که «هر گردی گردو نیست» و مسالهی حجاب و پوشش، با مقولهای از جمله تفریح در ایام شهادت اهلبیت متفاوت است، ذکر چند نکته را لازم میدانم.
✅اول اینکه مردم ایران تعلقشان به اهلبیت علیهمالسلام و روزافزونی آن را سالهاست به بهانههای مختلف، به خصوص در ایام فتنهی ۸۸ یا سالهایی که دههی آخر ماه صفر در نوروز بود، نشان دادهاند.
✅دوم اینکه ولو هنجارشکنیهایی اتفاق میافتاد، زودگذر و در حد چندساعت بود و بهتر از دوقطبیسازیهایی است که ذرهذره، سرمایهی اجتماعی نظام را میجَوَد.
✅و سوم اینکه در این عرصهها، باید مشکل اصلی را یافت.
مشکل اصلی «
بوروکراتیکشدن دین در عرصهی مدیریت شهری» است كه هر از چندی، به سمت افراط و تفریط غش میکند، به این دلیل که فهم دقیقی از عرصهی عمومی وجود ندارد.
پیشنهاد جدی میشود در این عرصه، در ایام خاص پیش رو، با ساختاری شبه مناقصهای، مدیریت دینی و فرهنگی شهر و به خصوص فضاسازی دینی شهر، به هیئات و تشکلهای دینی و فرهنگی واگذار شود.
این تشکلها، به دلیل برآمدن از عرصه عمومی، فهم دقیق و عمیقتری از ذائقهی دینی مردم دارند و نه تنها برای حاکمیت برکات زیادی دارد، که برای خودشان هم به دلیل فعالیت در مقیاسی کلانتر، بلوغ و رشد مضاعفی را به همراه خواهد داشت، ضمن آنکه تا حد زیادی از دوقطبیسازیهای مرسوم پیشگیری خواهد شد و این موضع، خود،
مردمیسازی دین در عرصه مدیریت شهری است.
https://eitaa.com/azmanegasht