🌷 امام زين العابدين (عليه السلام) مى فرمايد : 🖋 پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در بيابانى از کنار ساربانى که مشغول چراى شترهايش بود گذشت از او مقدارى آب (يا شير) خواست. ☘ آن مرد که مى خواست طفره برود گفت : آنچه در پستانهاى اين شترهاست صبحانه قبيله است و آنچه در ظرفهاست شام قبيله! ☘ پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود : 🤲 خداوندا ، مال و فرزندانش را افزون کن. 🔹 از آنجا گذشت و به چوپانى رسيد همين درخواست را از او کرد ، چوپان آنچه در پستان گوسفندان بود دوشيد و آنچه در ظرف داشت نيز بر آن ريخت (و با خوشحالى) خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرستاد و گوسفندى هم به عنوان هديه بر آن افزود و عرضه داشت : ☘ اين چيزى است که نزد ما حاضر بود و اگر دوست داشته باشى باز بر آن بيفزايم؟! 🖋 پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در حق او دعا کرد و عرضه داشت : 🤲 «اَلْلهُم ارْزُقْه الْکَفاف!» خداوندا ، به اندازه کفايت به او روزى ده. 🔹بعضى از ياران عرض کردند : اى رسول خدا! آن کس را که دست رد بر سينه تو گذاشت و بخل کرد مشمول دعايى ساختى که همه ما به آن علاقه داريم و به آن کس که سخاوتمندانه نياز شما را برآورد ، دعايى کرديد که همه ما از آن کراهت داريم! ☘ پيامبر اکرم (صل الله علیه وآله) در پاسخ آنها اين جمله بسيار پرمعنى را فرمود : ✨ «اِنّ مَا قَل و کَفَى خَيْر مِمّا اَکْثَر و أَلْهى; اَللّهُم ارْزُق مُحَمَّدا وَ آل مُحَمَّد الْکَفاف»✨ 💠 «مقدار کم که براى زندگى انسان کافى باشد بهتر است از مقدار زيادى که انسان را از خدا غافل کند ، خداوندا محمد و آل محمد را به اندازه کفايت روزى بده» 📚 شرح نهج البلاغه ، علاّمه خويى ، ج4 ، ص 249