🔅🔅🔅 🌷 بسم رب الشهدا 🌷 🔸قسمت هشتم 🔸نیمه ی پنهان ماه(چمران به روایت همسر شهید) به هر حال روزهای سختی بود. اجازه نمی دادند از خانه بروم بیرون. بعد از هجده سال تنها این ور و آن ور رفتن، کلید ماشین را از من گرفتند. هر جا می خواستم بروم برادرم مرا می برد و بر می گرداند تا مبادا بروم مدرسه یا پی آقای غروی. طفلک سید غروی به خاطر ازدواج من خیلی سختی کشید. می گفتند شما دخترم را با این آقا آشنا کردید. البته با همه ی این فشارها من راه هایی پیدا می کردم و مصطفی را می دیدم. اما این آخری ها او خیلی کلافه و عصبانی بود. یک روز گفت: ما شده ایم نقل مردم. فشار زیاد است، شما باید یک راه را انتخاب کنید، یا این ور یا آن ور. دیگر قطعش کنید. مصطفی که این را گفت بیشتر غصه دار شدم. باید بین پدر و مادرم - که آن همه دوست شان داشتم - و او، یکی را انتخاب می کردم. سخت بود، خیلی سخت. گفتم مصطفی اگر مرا رها کنی می روم آن طرف، تو باید دست مرا بگیری! گفت: آخر این وضعیت نمی تواند ادامه داشته باشد. آن شب وقتی رسدم خانه، پدر و مادرم داشتند تلویزیون تماشا می کردند. تلویزیون را خاموش کردم و بدون آن که از قبل فکرش را کرده باشم، گفتم بابا! من از بچگی تا حالا که بیست و پنج، شش سالم است هیچ وقت شما را ناراحت نکرده ام، اذیت نکرده ام، ولی برای اولین بار می خواهم از اطاعت شما بیایم بیرون و عذر می خواهم. پدرم فکر می کرد مسئله ی من با مصطفی تمام شده، چون خودم هم مدتی بود حرفش را نمی زدم، پرسید چی شده؟ چرا؟ بی مقدمه، بی آن که مصطفی چیزی بداند، گفتم من پس فردا عقد می کنم. هر دو خشکشان زد. ادامه دادم من تصمیم گرفته ام با مصطفی ازدواج کنم، عقدم هم پس فردا پیش امام موسی صدر است. فقط خودم مانده بودم این شجاعت را از کجا آورده ام! مصطفی اصلا نمی دانست من دارم چنین کاری می کنم. مادرم خیلی عصبانی شد. بلند شد با داد و فریاد، و برای اولین بار می خواست مرا بزند که پدرم دخالت کرد و خیلی آرام پرسید عقد شما با کی؟ گفتم دکتر چمران. من خیلی سعی کردم شما را قانع کنم، ولی نشد. مصطفی به من گفت دیگر نتیجه ای ندارد و خودش هم می خواست برود مسافرت. پدرم به حرف هایم گوش داد و همان طور آرام گفت: من همیشه هر چه خواسته اید فراهم کرده ام، ولی من می بینم این مرد برای شما مناسب نیست. او شبیه ما نیست، فامیلش را نمی شناسیم. من برای حفظ شما نمی خواهم این کار انجام شود. گفتم به هر حال من تصمیمم را گرفته ام. می روم. امام موسی صدر هم اجازه داده اند، ایشان حاکم شرع است و می تواند ولی من باشد. بابا دید دیگر مسئله جدی است، گفت: حالا چرا پس فردا؟ ما آبرو داریم. گفتم ما تصمیم مان را گرفته ایم، باید پس فردا باشد. البته من به امام موسی صدر هم گفته ام که می خواهم عقد خانه ی پدرم باشد نه جای دیگر. اگر شما رضایت بدهید و سایه تان روی سر ما باشد من خیلی خوشحال ترم. بابا گفت: آخر شما باید آمادگی داشته باشید. گفتم من آمادگی دارم کاملا! نمی دانم این همه قاطعیت و شجاعت را از کجا آورده بودم. من داشتم از همه ی امور اعتباری، از چیزهایی که برای همه مهم ترین بود، می گذشتم. البته آن موقع نمی فهمیدم. اصلا وارستگی انجام چنین کاری را هم نداشتم، فقط می دیدم که مصطفی بزرگ است، لطیف است و عاشق اهل بیت و من هم به همه ی این ها عشق می ورزیدم. 🔸ادامه دارد ...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊