وَلَقَدْ أَرْسَلْنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَآءِ وَالضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (٤٢) البته‌، به سوی امّت‌های پیش از تو [نیز] پیامبرانی فرستادیم و آن‌ها را به تنگدستی و ناخوشی دچار ساختیم‌، شاید تضرّع و زاری كنند. فَلَوْلَآ إِذْ جَآءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (٤٣) ‌پس چرا هنگامی كه عذاب ما به سراغشان آمد زاری و خاكساری نكردند؟ بلكه دل‌هاشان سخت شد و شیطان كارهایی را كه می‌كردند در نظرشان بیاراست‌! فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُوا بِمَآ أُوتُوٓا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (٤٤) ‌پس چون هشدارهایی را كه به آن‌ها داده شده بود فراموش كردند، درهای همه چیز را بر آنان گشودیم‌، و چون بدانچه داده شده بودند سرمست شدند، ناگاه گرفتارشان كردیم و در آن هنگام یكباره نومید شدند.