مرتضی مطهری یکی از مظلوم‌ترین شخصیت‌های تاریخ معاصر بود، هست و احتمالا خواهد ماند. انسان خاص و نادری که شخصیت و اندیشه‌اش در زمان زندگی ظاهری شناخته نشد و با آن همه عظمت علمی برای سخنرانی از قم به تهران می‌رفت اما فقط چند نفر در حسینیه ارشاد پای صحبتش می‌آمدند. به‌نام دین و توسط مدعیان فهم و تفسیر قرآن به شهادت رسید. بعد از شهادت نوشته‌ها و کتاب‌ها و سخنرانی‌هایش بیشتر مورد توجه عموم مردم واقع شد اما دقیقا در همین موضوع مورد سوءاستفاده اطرافیان و خانواده‌اش قرار گرفت. اطرافیانی که فقط فامیلی‌شان مطهری بود و بویی از مطهری نبردند. نسبت فامیلی داشتند و نسبت فکری نداشتند. با این همه کتاب‌ها و حرف‌هایش روانه بازار شد. اما فقط مورد توجه قرار گرفت! خوانده نشد! و بدتر از آن فهم نشد! رهبر گذشته و فعلی با همه توانشان پشت اندیشه‌اش ایستادند. یکی فرمود: مطهری فرزند عزیز اسلام و پاره‌ی تنم بود! و دیگری گفت: من خودم را شاگرد آقاى مطهرى مى‌دانم! و طی سالیان رهبری ده‌ها بار بر مطالعه کتاب‌ها و تفکر در اندیشه‌اش توصیه کرد اما اتفاق خاصی نیفتاد... و هنوز هم فقط دور هم می‌گوییم: عجب مردی بود! چقدر می‌فهمید! همین! @babanejad