بسم‌ الله الرحمن الرحیم درد و بلاها را تحمل میکنیم آقا اما به جان فاطمه دیگر بیا جانا در زیر صد کوهِ مصیبات و بلا، ماندیم راهی نمانده جز فرج، تعجیل کن آقا غم‌های ما پیش مصیباتت، مصیبت نیست با اینهمه، سخت است دردِ روزگار ما زهرا تو را میخواند از پشت درِ خانه زینب تو را میخواند ای نور دلِ زهرا فرقِ شکسته، از دلِ محراب میگوید برگرد ای زرّیۀ زهرای من، بابا رأس بریده از تنور، از دِیر، از نیزه هر دم تو را خوانَد، بیا یابن الحسن مولا جدِّ غریبت را ببین زیرِ سم مرکب گه استغاثه دارد و گاهی دعا، حاشا حاشا که از گودال آقایت تو را خوانَد تو بی جواب او را رها سازی در آن غمها از گوشۀ ویرانه ای، یک دختر کوچک دستی گرفته بر کمر، دستی بسر، تنها آن دختر دردانه با دندان بشکسته دارد تو را میخواند ای دردانۀ طاها بازآ که درد و داغ های عترت و قرآن درمان ندارد غیر تو ای یوسف زهرا @babollharam