۶۴. برای فوت دنيا ناراحت نمیشد يا به خشم نمیآمد.
۶۵. برای خدا آنچنان به خشم میآمد که ديگر کسی او را نمیشناخت.
۶۶. هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حريم حق شکسته شود.
۶۷. هيچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگويی نبود.
۶۸. در حال خشنودی و ناخشنودی جز ياد حق بر زبان نداشت.
۶۹. هرگز درهم و ديناری نزد خود پسانداز نکرد.
۷۰. در خوراک و پوشاک چيزی زيادتر از خدمتکارانش نداشت.
۷۱. روی خاک مینشست و روی خاک غذا میخورد.
۷۲. روی زمين میخوابيد.
۷۳. کفش و لباس را خودش وصله میکرد.
۷۴. با دست خودش شير میدوشيد و پای شترش را خودش میبست.
۷۵. هر مرکبی برايش مهيا بود سوار میشد و برايش فرقی نمیکرد.
۷۶. هرجا میرفت عبايی که داشت بهعنوان زيرانداز خود استفاده میکرد.
۷۷. اکثر جامههای آن حضرت سفيد بود.
۷۸. چون جامه نو میپوشيد جامه قبلی خود را به فقيری میبخشيد.
۷۹. جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.
۸۰. در هنگام کفش و لباس پوشيدن هميشه از سمت راست آغاز میکرد.
۸۱. ژوليده مو بودن را کراهت میدانست.
۸۲. هميشه خوشبو بود و بيشترين مخارج آن حضرت برای خريدن عطر بود.
۸۳. هميشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک میزد.
۸۴. نور چشم او در نماز بود و آسايش و آرامش خود را در نماز مییافت.
۸۵. ايام سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه را روزه میداشت.
۸۶. هرگز نعمتی را مذمت نکرد.
۸۷. اندک نعمت خداوند را بزرگ میشمرد.
۸۸. هرگز از غذايی تعريف نکرد يا از غذايی بد نگفت.
۸۹. موقع غذا هرچه حاضر میکردند ميل میفرمود.
۹۰. در سر سفره از جلوی خود غذا تناول میفرمود.
۹۱. بر سر غذا از همه زودتر حاضر میشد و از همه ديرتر دست میکشيد.
۹۲. تا گرسنه نمیشد غذا ميل نمیکرد و قبل از سير شدن منصرف میشد.
۹۳. معدهاش هيچگاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
۹۴. در غذا هرگز آروغ نزد.
۹۵. تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمیخورد.
۹۶. بعد از غذا دستها را میشست و روی خود میکشيد.
۹۷. وقت آشاميدن سه جرعه آب مینوشيد؛ اول آنها "بسم الله" و آخر آنها "الحمدلله".
۹۸. از دوشيزگان پردهنشين باحياتر بود.
۹۹. چون میخواست به منزل وارد شود، سه بار اجازه میخواست.
۱۰۰. اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسيم میکرد:
بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نيز با مردم قسمت میکرد.
📚 کتاب "منتهی الآمال" محدث قمی/کتاب "مکارم الاخلاق" طبرسی.
@bachehaeyaseman